İstanbul üzerine
ressamın renk renk yaptığı gizemli bir tablosun sen, İstanbul,
manayı da, maddeyi de, nuru da, zulmeti de ara hep onda bul
kara sevdalı aşık olur senin sen gibi güzellerini gören her kul.
Cemal Süreya aşk, Orhan Veli avarelik şiirleri yazar sende İstanbul
Yahya Kemal', Namık Kemal'i, Nabi ve Nef'iyi hep orada bul.
Güzellerin elif endamında bir uzun servidir, ey güzel İstanbul.
dostlarla in, boğaziçine bebekte bir bardak çayla mutluluğu bul.
gözüm kapalı bir yari bir de seni hayal ediyorum ey istanbul
çınaraltında dostlarımla edebiyat üzerine sohbet ediyoruz İstanbul.
boğaziçinle o kadar değerlisin, pahanı ölçemez ne ne para ne de pul.
bir yiğit senin uğruna bir çağ açıp bir bir çağ kapatıyor ey İstanbul .
erişilmez bir yar gibisin, sana kavuşmayı hayal eder bu divane kul.
KK
Elif:Senin özlediğin biri var mı?
Polat:Var
Elif: Yaşıyor mu?
Polat:Evet
Elif:O zaman niye özlüyorsun?
Polat:Kutlar yemesin diye
Elif: Seni mi,onu mu ?
Polat:Seni
Bak işte, notalar karıştı, ezgiler muhalif
Hava kurşun gibi ağır, yağmursa arsız
Ey benim alfabemdeki kadım Elif
Ne güzellik, ne de tat var baharsız
Güzellikleri yaşamak için geleceğim sana
Geleceğim diyorum, biraz mühlet tanı bana
Ihlamurlar çiçek açtığı zaman.
Elif!
Dünyanın yakasında bir çiçek gibi güzelliğin,
Nefes aldığını, yaşadığını bilmek senin,
Gayesi varlığımın yaşamak seni,
Görebilmek yanımda dört mevsim!
Dünya bahçeleri içinde gözlerinin,
Altınbaşak sarısı saçların, papatyaları tenin,
Gidesi yok baharın, solası çiçeklerin,
Gönlün kalası var yanında dört mevsim!
Erbil
