Belki de büyümek, hikâye ne derse onu yapmak zorunda olmadığımızı anlamaktır. Hikâyenin yazarının biz olduğumuzu fark etmektir belki de.
Sayfa 330
Ama beni sevdiğini söylemiştin. Birine onu sevdiğini söyleyip sonra da böyle arkanı dönüp gidemezsin.
"Bana beni sevdiğini söyledin, dedim.
"Biliyorum." Yüzünün buz kestiğini görebiliyordum.
"O zaman neden beni terk ediyorsun?" diye bağırdım.
"Bilmiyorum. Seni bu şekilde görmeye dayanamıyorum. Bazen tamamen kayıp gidiyorsun. Bu kadar ağlaman doğru değil. Durmadan ağlıyorsun ve ben neden ağladığını bilmiyorum. Bana söylemiyorsun... ve benim elimden hiçbir şey gelmiyor."
Sayfa 203
Okur Takip Önerileri
Bensiz daha mutlu olacaksın, diye yazmıştı.
Bu cümleyi okuduğumda kaçmaya çalıştığım bir dünyaya felaket bir iniş yapıp yüzüstü kapaklanmış gibi oldum. Bu, senin intihar notunda yazdığın bir cümleye çok benziyordu. Sen de kızının sensiz çok daha mutlu bir hayat süreceğini yazmıştın. Yanıldığını söylemek zorundayım. Bu, sevdiklerinin yanında olmaktan vazgeçen birinin ağzından çıkan çok kötü bir mazaret. Seni seven ve gitmeni istemeyen, sana ihtiyacı olan birini bırakırken kendini iyi hissetmek için söylediğin bir şey.
Sayfa 201
İşte apaçık ortada. Öğrenilmesi çok güç bir şey değilmiş kaybetme sanatı
Her ne kadar bir felâketi andırsa da yaşanması
Sayfa 223
Susuz
ışıktan bir damarı andıran tanıdık yankım
kayboldu karaltılar ormanında
tek damla gözyaşı saçmadı karanlık gökyüzü
bir bulutun yorgun bakışından ayağıma
Sayfa 134
Mücadele
fakat ben öfkeyle
yine düş diyorum
karmaşık, karanlık
uyanıklığın yarasına
uykunun acı ilacından sürmeliyim artık
birbirine bastırıyorum yorgun kirpiklerimi
Sayfa 131 - YKY
sarılmaya geldim sana
ama gördüm ki kuru bir dalsın
Geceleyin Bir Hikâye
dehlizin karanlığında kayboluyor bir suret
kapıyı kapatıyor rüzgâr, kuru bir sesle
bir mezarın derin çukurunda sanki bir ceset
gülümsüyor cılız ve cansız bir ümitle
Sayfa 122
Geceleyin Bir Hikâye
gözler, yola dalıp gitmiş, gecenin karanlığında
nehir inliyor "kim ola gönül verdiği?"
birbirlerinin kulağına fısıldıyor dallar
"âh ne yazık, yanında değil sevdiceği"
Sayfa 121
Yalnızlığın Hüznü
kar yağıyor camın ardında
kar yağıyor camın ardında
göğsümün sessizliğinde bir el
hüzün tohumları ekiyor
Sayfa 120
Sevgili Amelia, hayatının son dakikalarını nasıl yaşadığını çok merak ediyorum. Üstlerinde süzüldüğün bulutlara baktın mı? Yeniden özlediğin göklere kavuşup sonsuza kadar orada yaşayacağını düşündün mü?
Sayfa 291
Böyle olmaması gerekiyordu. Bizim birbirimize aşık olmamız gerekiyordu.
Sayfa 264