Zaman Katilleri
Soyut ve anlaşılmaz avangard bir tiyatro oyununda, sözlü rolü bile olmayan bir figüranım ben. Öyle sessiz, hüzünlü, yabancı, geçip gidiyorum.
Sayfa 28 - CanKitabı okudu
Brandenburg Kapısı'nda Ölüm
İnsanın kendini alçatmaktan, kendine azap etmekten duyduğu o anlaşılmaz zevkin doruğundaydım. Ne kadar dibe, ne kadar derine vurursam o kadar temizlenip kurtulacaktım sanki.
Sayfa 121Kitabı okudu
Yapabileceklerini ,yapabileceklerimizi yapamamış olmanın ,çaresiz yenilgilerin kırık döküklüğüydü.
Sayfa 16 - Can yayıneviKitabı okudu
Soyut ve anlaşılmaz avangard bir tiyatro oyununda, sözlü rolü bile olmayan bir figüranım ben. Öyle sessiz, hüzünlü, yabancı, geçip gidiyorum.
Elveda Alyoşa, Oya Baydar
Sevdiklerimizin ölümünün acısını,bir veda vakti bile bırakmayan ayrılıkları, dostlarla bir bir ayrılan yolların içimizde bıraktığı soğuk boşluğu henüz tatmadık ama tadacağız
Sayfa 41Kitabı okudu
Acıları masala, pişmanlıkları şakaya, eziklikleri sabra, özlemleri sevgiye dönüştürmenin sırlarını bilir miydin gerçekten? Issız ve karanlık yollarda tek başına söylenen bir türkü gibi yaşamanın, çiçekleri okşayarak baştan çıkarmanın, gerçekle hayal arasındaki keskin ve belirsiz çizgiyi aşabilmenin büyülü anahtarına sahip miydin?
Sayfa 75Kitabı okudu
Çocukluğumun tren düdükleri, fayton çıngırakları, gece garları, mutlu kavuşmaları, çaresiz ayrılıkları dışında, gül fidanlarının dibine kuruluveren üç gözlü evcikler, içine saklanan bir küçük kürk parçası, ucuza dikilen dikişlere damladığında inciye dönüşen gözyaşları, elin değince havai fişekler gibi patlayan saksı çiçekleri dışında, doksan yıl dur durak bilmeden, başını koyup dinleneceğin bir limana varmadan sürmüş bu uzun yolculuğun getirdiği gitme, kaçma isteği dışında, içimdeki bu geç kalmış sevgi, bu kurşuni keder dışında, gerçekten yaşadın mı sen?
Sayfa 75Kitabı okudu
Kardeş evinden kardeş evine göçerdi. Kimin gereksinimi varsa, oraya . . . Kocası iflas edip beş parasız kalan, çocuk doğuran, uzun kötü bir hastalığa tutulan ya da başka bir derdi olan, acele telgrafla çağırırdı onu. "Tentürdiyot gibidir o, kanayan her yaraya devadır," derdi babam. Ve artık yaralar tentürdiyotla iyileşemeyecek kadar derinleştiğinde, yıllar geçip de tentürdiyotun özü uçup etkisizleştiğinde, ağır bir yük, unutulmuş ve anıınsanmak istenmeyen bir anı gibi, zorla, bıkkınlıkla taşınan bir yük oldu.
Sayfa 68Kitabı okudu