bilmem, kitabı okuyanlar ne düşünür ama şahsen ben eseri okurken her nefes alışımda zorlandım. kitabı okumak iki saatimi ancak almıştır ve en az üç dört kez bırakmaya karar verdim. ama büyüleyici bir şekilde okumaya devam ettim ve o meşhur mahkemeye bir tür gözlemci olarak katıldım.
toplumun haksız dayatmaları, suçlamaları bana biraz günümüz dünyasını çağrıştırdı. sanki sırf diğer insanlardan farklı diye yargılanan Meursault değil de benmişim gibiydi. ben de oradaydım. sıkkın, bıkkın, şaşkın, karamsar... birkaç kez jüriye, savcıya bağırmak istedim. aynen kendisinden başkasına, farklı inançlara ve zevklere tahammül edemeyenlere bugünlerde bağırmak istediğim gibi.
