Kemalizmin en önemli ilkelerinden "Batıcılık", kendisinden "ileride" ama gene de "mevcut olanı" istemesiyle Jakobenlerin bir niteliği olan "ütopyacılık"tan farklılaşır. Dolayısıyla Kemalizmin uyguladığı devrimci şiddet, belirli yönlerden Jakobenlerle benzerlikler gösteriyor olmasına rağmen, hedefleri dolayısıyla ütopyacı değil, gerici unsurları temizleyerek Türkiye'nin daha kolay Batılılaşabildiği bir toplum kurmaya yönelik olduğu için, Jakobenizmin devrimci şiddetinden ayrışır.
Sayfa 170Kitabı okudu
Jakobenler, temsil ettikleri sınıfsal çıkarlarla ilişkili olarak özel mülkiyeti reddetmezler; ancak büyük mülkiyet sahipliğini de onaylamazlar. Onlar, ideal olarak herkesin küçük mülkiyet sahibi olduğu bir toplum tasavvur ederler.
Sayfa 198 - Yordam KitapKitabı okudu
Jakobenlere göre halk bir şekilde iyidir. Ancak içinde yaşadığı toplumun yozlaşmışlıklarından kaçınılmaz olarak etkilenmektedir. Bu yüzden halkın yanılması doğaldır.
Robespierre, "önce şu tartışılmaz ilkeyi benimseyin: Halk iyidir; der; ancak sonrasında ekler: "Doğuştan kötü olmayan mutluluk ve özgürlük için doğan insan, kötü yasalar nedeniyle yozlaşmış, köleleşmiş ve mutsuzlaşmıştır."
Sayfa 204 - Yordam KitapKitabı okudu
Fransa'dakine benzer politikalar, erken Cumhuriyet döneminde başta Kürtler olmak üzere diğer etnik azınlıklara uygulanmıştır. Aslında Osmanlı İmparatorluğu döneminde Kürtler dinsel ya da etnik bir azınlık değildiler; ancak Cumhuriyet'in ilanından itibaren, Türk etnisitesi üzerine bir ulus-devlet inşası, hukuki olarak reddedilse de fiili olarak Kürtleri azınlık durumuna düşürmüştür. Kemalistler, Kürtlerin bir millet olarak varlıklarını kabul etmemişler ve bu düzeyde hiçbir haklarını tanımamışlardır (Zürcher, 2010: 252). Bununla birlikte, onlara Türk kimliğini kabul etmeleri kaydıyla, her yurttaşın sahip olduğu bireysel hakları -en azından teorik düzeyde- tanımışlardır. Nitekim bu durum, Fransız Devrimi'ndeki anlayışın oldukça benzeridir.
Sayfa 194Kitabı okudu
Modern toplumda gerçekte olan her daim dinin devlet tarafından denetlenmesidir. Dolayısıyla, din-devlet ilişkilerinde "din ve devlet işlerinin birbirinden ayrılması"ndan söz edilemez, sadece dinin devlet tarafından denetlenmesinin/ kontrol edilmesinin farklı derecelerinden söz edilebilir (Çitak, 2004: 25-27; 262; 264; Mert, 1994: 51-52)
Sayfa 250Kitabı okudu
Hem Jakobenizm hem de Kemalizm, halkın esas olarak "iyi" olduğunu, iktidarın ancak ondan kaynaklandığı sürece meşru sayılabileceğini ancak halk tam olarak aydınlanmadan ona güvenilemeyeceğini iddia eder.
Sayfa 206Kitabı okudu
Fransız devrimciler ve Kemalistlerin paylaştıkları soyut düzeydeki "tek ve bölünmez ulus" anlayışı, ister istemez somut düzeyde halkın tek ve bölünmez bir yapıya kavuşturulmasını zorunlu kılar. Zira somut düzeyde, içerisindeki tezatların, sınıfların ve farklılıkların minimuma indirgenmediği bir halkın ya da ulusun, soyut düzeyde tek ve bölünmez yapısıiıı koruyabilmesi oldukça zordur.
Sayfa 191Kitabı okudu
Sol liberal literatür, yanına İslamcı ve muhafazakar kesimleri de alarak Jakobenizmi çoğu zaman bir "otorite ve şiddet tutkunluğu" ve hatta bir "kana susamışlık" olarak nitelendirmeye eğilimlidir.
Sayfa 153Kitabı okudu
Kemalizm olarak tanımladığımız ideoloji ne sadece "devrimci" ne de sadece "muhafazakar" unsurları barındırmakta, daha çok "devrimci" ve "muhafazakar" düşüncelerin bir bileşkesi gibi durmaktadır.
Sayfa 130Kitabı okudu
