Sevgisini konuşarak değil davranışlarıyla gösterebiliyordu.
Merhamet yanlış anlaşılır, korku sanılırdı ve böyle bir yanlış anlama ise ölüm demekti. Ya öleceksin, ya öldüreceksin. Kanun buydu.
Yaşamın çelişkisi öyledir ki, birisi en canlı halindeyken bu esriklik gelir ve canlı olduğunu tamamen unutturur ona.
Okur Takip Önerileri
Merhamet, daha yumuşak iklimlere özgü bir duyguydu.
Her şey karmaşa ve hareket halindeydi ve her an hayati tehlike vardı.
Bir aptalla onun aptalca davranışları arasına girmenin boşuna olacağını biliyordu.
Makine gibi bir düzenle devam eden monoton bir hayattı bu. Günler bir diğerinin aynısıydı.
İlkel yaşamda, çok, çok eskilerde atalarının yaşamında merhametin yeri yoktu. Merhamet yanlış anlaşılır, korku sanılırdı; böyle bir yanlış anlama ise bu düzende ölüm demekti.
Sopa kimdeyse, kanun onun elindedir.
Bir kere yıkıldın mı, sonun geldi demektir.
"İstediği şey dayaktan kaçmaktan öte bir şeydi, liderliği istiyordu. Bu onun hakkıydı."
Her türlü sıradan acıya karşı duyarsızlaşmıştı.
Sevgiyi bulmuştu ilk defa. Gerçek, candan, içten sevgiyi.
Affetmek daha yumuşak iklimlere özgüydü.
Allah’ın Allah olduğunu nasıl biliyorsam İbni Sabbah’ın da deli olduğunu öyle biliyorum.
