Güüüü naaay dıııın
İnsan 5 yaşına gelmeden anlıyor; açlığın öldürdüğünü, soğuğun dondurduğunu, ateşin yaktığını...
Sevgisizliğin insanın canını acıttığını...
Duyguları, nesneleri, kişileri, çevresini tanıyor.
Her şey ona çok büyük görünüyor:
Ev, masa, anne, baba...
10'una gelmeden oyunla, sayılarla, harflerle tanışıyor. Azgın bir iştahla öğreniyor. Kız ya da
kendime not.
Güzel günlere karşı umudunu diri tutmalısın. Ne sen şu andan ibaretsin, ne sen hislerin ve duygularınsın, ne hayat kafanın içi gibi, dışarıda bambaşka hayat var nelerle karşılaşacağına çoğu zaman sen değil dışarıdaki dünya karar veriyor. O yüzden acını yaşa ve en çok kendini ve yüreğini yeni deneyimlere aç.
✨🌿
Varken "iyi ki varsın" diyebilmek....
Bu uygulamayi çoğu zaman içimi boşalttığım bı sayfa gibi görüp, elimden geldiğince üzeri örtülü cümlelerle kendime,zamana bı iz bırakıyorum
Ama bugün, 'derdim bendeki saygınlığını kaybeder' düşüncesini atıp.
Sadece bir kişinin sonuna kadar okuyup bı hatırlatmaya vesile olması niyeti ile perdesiz yazacağım.. acının edebiyatını yapıp
"beni güzel hatırla!
bunlar son satırlar...
farzet ki, bir rüzgârdım, esip geçtim hayatından
ya da bir yağmur sel oldum sokağında
sonra toprak çekti suyu...
kaybolup gittim, belki de bir rüya idim senin için.
uyandın ve ben bittim...
beni güzel hatırla!
çünkü; sevdim seni ben, herşeyini...
sana sırdaş oldum, dost oldum,
koynumda
Cahillik, bilgisizlik, insanlık ve hayırlı kötülük
Benim cahillik anlayışım okumamış olan değil. Cahil, benim için sürdüğü hayattan bir şey öğrenememiş olandır çünkü insan olmak, ahlâklı olmak, doğruyla yanlışı ayırt etmek vs. asla ders kitaplarıyla sınırlı değil; birini düşündüğünde onu mutlu ettiğini görüyorsun, birine kızdığında onu korkuttuğunu ya da üzdüğünü görüyorsun, sevdiğin bir insanı
Hiçbir zaman umut ağacının dalına ipimi bağlamamam gerektiğini yine ve yeniden hatırlatıyor hayat bana. İşte diyor insan unutmak güzel bir yerde fakat hayattan alınan dersler hiçbir zaman unutulmamalı. En korunaklı deftere en kalıcı mürekkepler ile yazılmalı. Yanlışa düşmek elbette Ademeoğlunun kaçınılmaz sonudur, bunu adım gibi bilirim. Bildiğim
Kendimi sevemiyorum eskisi kadar. Gerçi eskiden de sevmezdim ya neyse. En ufak bir olayda tüm suçları üzerime atarım. Her şeyin müsebbibi şu zalim nefsimdir derim. Hiçbir insana yapmayacağım eziyeti kendime öyle kolay yaparım ki şaşar kalırım çoğu zaman. İnsan hayatta elbette hatalarını görmeli. Ama eziyet etmemeli kendine. Yerden yere vurup saatlerce işkence etmemeli kalbine. Öyle, öyle de işte yapması kolay olmuyor dile dökmesi kadar. Aşamıyorum kendimi. Sanki benim hayatta hiç hata payım yokmuş, ben hiç yanlış yapamazmışım gibi yaşıyorum. Halbuki öyle bir imkan yok biliyorum. Nefes almak kadar tabii bir şey insanoğlunun hata yapışı. Ben beşerim aldanırım elbette. Dikenli yolları gül dolu zanneder koşarım ta ki ayağıma batıp acısını hissedene kadar. Sonra Rabbime sığınırım beni aldanacağım yolların sokağına bile uğratmasın diye.
05.05.24 pazar
22.03
**Akrep Gibisin Kardeşim**
Akrep gibisin kardeşim,
korkak bir karanlık içindesin akrep gibi.
Serçe gibisin kardeşim,
serçenin telaşı içindesin.
Midye gibisin kardeşim,
midye gibi kapalı, rahat.
Ve sönmüş bir yanardağ ağzı gibi korkunçsun, kardeşim.
Bir değil,
İçten, samimi düşünceler...
"Sana bilerek ve isteyerek zarar verebileceğimi düşünmen gerçekten inanılmaz. Benim de her insan gibi bazen zihnime kötü düşünceler geliyor.
Ama asıl önemli olan o kötü düşüncelere yenilmemek değil mi? Kim sürekli iyi şeyler düşünebilir ki? Ben söyleyeyim hiç kimse. Hayatta hatalar var, kötü düşünceler var, önemli olan toplamlar.
Benim
6 Mayıs
Mamak Askeri Cezaevi. Ön hücrelerin havalandırması. Görünen her şey, bir gün, beş gün, beş ay öncesinin aynı. Duvarlar, tel örgüler, karşıda tepesi görünen kel bir dağ bozuntusu, tutuklular, askerler, gardiyanlar, subaylar. Korkunç bir farklılık var ama bugün. Görülmeyen bir farklilik bu. Sadece duyulan ve duygularla algılanabilen bir
Akrep gibisin kardeşim,
korkak bir karanlık içindesin akrep gibi.
Serçe gibisin kardeşim,
serçenin telaşı içerisindesin.
Midye gibisin kardeşim,midye gibi kapalı,rahat.
Ve sönmüş bir yanardağ ağzı gibi korkunçsun, kardeşim.
Bir değil
Beş değil,
Yüzmilyonlarlasın maalesef.
Koyun gibisin kardeşim,
gocuklu celep kaldırınca sopasını
sürüye
Evet, çoğu kişi bu açıdan pek düşünmez ama parayla ilişkimiz tamamen duygusal Aslında sistemin en büyük başarısı da bu bence bize ihtiyacımız olmayan şeyleri aldırmayı başarabilmek.
Bırak
TAMAM SENSİN
Burda ki az biraz fazla kitap okuyan çoğu kişiye göre de herkes cahil he tamam en bilgi sizsiniz tmam