Bebekliğini bildigimiz insanlarda bir büyümezlik olur.
Gerçek neye yaramış ki şimdiye kadar?
Bir gerçeğin düşte görülmüş olması neyi değiştirirdi.
Peşimizden yetişemediler ama başka kentlerde önümüze çıkacaklar. Bacaklarımızın arasında gizlediğimiz namuslarını merakla. Gözlerini elden ele verip üzerimize dikecekler. Göğsümüze, kalçamıza, bacaklarımıza. Bir namustur ki üstümüzden toplayıp atamıyoruz.
Akşamlara dek kahvede, vakitlerde camide, gece yarısına dek meclislerde her bir papa namusunu ölçüp biçiyordu. Görmeyeli namusun ne âlemde? Karın, kızın, anan, bacın...
Düşmeler bitmiyor düşlerimde. Bir haber daha almaktan korkuyorum.
Sayfa 69Kitabı okudu
Aslında olan şuydu: O âna dek aramızda geçenleri, duygularımıza adlandırmamıştık, dönüp bakmamıştık bile. Doludizgin yaşıyorduk. Yaşamadan önce, öğrenilen bir yanı vardı aşkın. Kuralları vardı, cinsiyeti vardı. Bunu bilmezden gelmiştik. Biri çıkmış bize “öyle sevilmez” diyordu şimdi. Ve o sendin.
Sayfa 19Kitabı okudu
Aşk sözcüğünü keşfetmemiş olmayı yeğlerdim. Adına aşk dediğimizde anonimleşiyordu, herkesin anlattığıyla bir oluyordu.
Sayfa 21Kitabı okudu
Çocuklukta bir yaş, on yıl gibidir ne de olsa.
Sayfa 18Kitabı okudu