Erdemli duygular, acının bereketli topraklarında kendiliğinden gelişir. İnsan ne kadar acı çekerse, o kadar erdemli olur. İsa Kompleksi sayesinde yüceliyor, kendisine zorbalık edenlerin suratlarmdaki meymenetsizlik karşısında kendi erdeminin fakına varıyordu insan. Sevdiğim kadın tarafından terk edilmiştim ama çektiğim acılan bir değere dönüştürerek (öğleden sonra saat üçte bir yatağa serilmiş ben ya da Çarmıha Gerilmiş İsa) üzüntümü olağan bir romantik aynlık olarak algılamamış oluyordum. Chloe'den ayrılmak beni mahvetmişti ama ahlaki bir zafer kazanmıştım, en azından tarihin şehitlerinden biri olarak mahkûm edilmiştim ölüme.
Instagram avratları...
"Sevdiğim kadınların içinde en çok canımı sıkanlar narsist tiplerdi. Esasında narsist oldukları için değil, derinlerde başka bir rahatsızlık yattığı için sürekli güzelliklerini övdüklerini düşünürdüm. Bana gelip 'Ay şu bana böyle bayıldı, ay öteki nasıl hayran hayran baktı,' gibi ağzı açık ayran budalalarına dair, belki beni kışkırtmayı, hatta kıskandırmayı da amaçlayan cümleler kurunca, bu zavallıların akıllarını kendi güzelliğiyle bozmuş, bunu yaparken de beyinlerinden bir kaç gram alıp, makyaj için yüzlerine sürmüş oldukları açığa çıkıyordu. Zannımca kültürleri veya tecrübeleri bazı alanlarda öteki kadınlara galebe çalamadığı için güzellikleriyle üstünlük taslamak isterlerdi. Oysa durum daha da çirkin bir hâl alır, sürekli kendi güzelliklerini dile getirmeleri, onları aptal gibi gösterir, istemedikleri sonucun çarpanı olurlardı."
Sayfa 79
