Barış Bıçakçı ilk kez okudum ve tüm kitapları içinde bunu tercih etme sebebim şuydu:
"Onlara baktım,kardeşlerime.Ellerine,yüzlerine.Yoktan yere bir uzaklık,bir engel aramızda.Birbirimize,birlikte yaşadığımız onca şeyi aşıp yaklaşamayacakmışız gibi;ama öyle de yakınız ki,kapı kapandığında üçümüzün birden eli sıkışıyor."
Bir çocuğun, küçüklüğünden erişkinliğine kadar geçen sürede 'birbirinden bağımsız' anılarını anlatıyor.Çok duru bir türkçe.Naif satırlar.Bol özlü sözler.
Ama beni sarmadı.Bir şeyler eksikti sanki.Havada bitişler mi yoksa 1 ya da 2 yaprakla sınırlı tutulmuş anıların 'daha'sını beklerken kesilişler mi belki de benim yanlış zamanlamam bilmiyorum ama tam oturmadı bende.
Biraz okuyucu yorumlarına baktım inanılmaz övgüler var.Tekrar okuyup değerlendireceğimi sanmıyorum ama herkes kendince bir şeyler bulacaktır elbet.