Enise
@enoo
Mor ineklerin uçması gibi ne biliyim...
Diyarbakır
Kürt
388 okur puanı
Mart 2018 tarihinde katıldı
343 syf.
·
Puan vermedi
·
83 günde okudu
Bir noktadan sonra insanlar barışamaz, ayrılamaz, dönemezler.
Okur Takip Önerileri
Yaşamı, geri kalanıyla değil de keşke sadece yeni başlangıçlarla tarif edebilseydi insan!
Zaman, yalnızca zaman bazen içini sızlatıyordu insanın.
İnsan masumiyetini bazen bir başkasının günahıyla kaybeder.
Uzun lafın kısası, masum ve günahsız birine eziyet çektirmek yerine onun içine nefret tohumları ekmek çok daha önemliydi. Hele koca bir toplumun içini kin ve nefretle doldurmaktan daha büyük başarı yoktu.
Neden değişik bir saç rengi, bir göz rengi bazı insanlara büyük üstünlük sağlıyordu?
Çok seviyordum kitapları. Çevremizdeki dünya kadar gerçek; neredeyse ondan daha zengin bir evren fışkırıyordu sayfaların arasından.
İnsanlar anlaşamadıklarına göre, dilsizliğin de önemi yoktu.
Hızla çoğalırım. Çoğaldıkça da, kendimi bir posa gibi bir yana iterek başkalarını yaşamaya başlarım.
İnsana kendi yaşamı bile büyük geliyor kimi zaman; ne yapsa, kimi sevse, kimlerce sevilse, hangi işlerle uğraşsa ve nerelerde gezip dolaşsa, bir türlü dolduramıyor.
İnsanlar isterlerse her şeyi, ama hemen her şeyi bir tür silaha dönüştürebilirlerdi... En çok da sevgiyi...
Tek bir nefes alabilmek için bu kadar âciz olan insan neden bu kadar gurur ve kibir sahibidir ki?
