Erdal ARSLAN
@erdalarslanofficial
MEB
Lisans
İstanbul (Istanbul, Turkey)
erdemli
129 okur puanı
Mayıs 2016 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bir ölüm anında değilim; biliyorum..
çünkü ölünce can acımazmıs.
birşeyler oldu..
canım acıdı..
ölüm gibiydi..
ama kimse ölmedi...
En sevdiğime bedduama en sevdiğim sebep oldu. Duamda da bedduamda da vazgeçemediğim. Allah'ım onu benden al...
Yol
Gelme ihtimalin bile yoksa...
Yine de o yola bakar mıydım?
Bakardım elbette.
Yârim; yokluğun, kalbime cehennemin dibi. Gel de yanan yüreğim sönsün...
Gel de ardımızda bırakalım veda nâralarını.
Gel de buhar olup uçalım göklere...
Tıpkı yağmur gibi...
Kar gibi...
Yine inelim cennetimize.
Okur Takip Önerileri
Nasılsın?
Aynı.. hiç gece olsun istemiyorum. Gece olunca kalbim daralıyor. Gözüme uyku girmiyor. Ne zaman geçecek bilmiyorum. Hayırlısı...
Gözlerine bakamadım.. gözlerimi çok kaçırmaya çalıştım. Şimdi de fotoğrafına bakarken yine gözlerimi kaçırıyorum.. ama iki his de aynıydı. O gün de bugün de sana bağlanmaktan korkuyordum. O zaman başarısız oldum. Umarım bu kez başarırım...
Sevginle kendimi bulmuştum. Şimdi sevgisizliğinle yok oluyorum. Seni görmek, sesini duymak, dokunmak için her zaman fırsat kollayan ben; senin ilgisizliğinle mükâfatlandırılıyorum. Bugün, sevip sevmediğini sordum sana... Sebebi ne olursa olsun sevmediğini söylememeliydin. Seven her engeli aşmak için elinden geleni yapar.. yapmalı da.. ama sen dilinle de tasdik ettin ki artık beni sevmiyorsun... Bunu çok hissettiğim oldu. Ama bu kez anladım ki bana karşı sevgin yitmiş. Belki de benden, benim çevremden uzaklaşmak için bunu söyledin. Ama bunu ciddiyete almamam için hiçbir sebep sunmuyorsun. Ben senin her anında planların olup olmadığını soruyorum, bir umut belki gelirsin diye. Ama sen her boşluğunu dolduracak bir meşgale bulup benimle görüşmekten imtina ediyorsun. Artık beni sevmiyorsun. Ama ben yine de seni çok seviyorum. Keşke sevmemeyi başarabilsem. Ama yapamadım. Yapamıyorum. 
Erdal Arslan
Aslında asosyal biri değilim
Doksanlı yılların sonuna kadar asosyal kelimesi genellikle vaktini evde geçiren, pek arkadaş edinmeyen, herhangi bir aktiviteye katılmayan kişilere denirdi. Ve o dönemde asosyal herkesin ardına sığındığı cümleydi bu "Aslında asosyal biri değilim, evde vakit geçirmeyi seviyorum."
Evde geçirilen vakitlerde de yapılacak şeyler belliydi
Cumhuriyet dönemi yazarlarından kitap önerisi yazar mısınız?
Gözyaşı bilmez geceler, her sabahın tetikçisi sanır kendini.
Sanki günler gecelerden güzelmiş gibi...
Hayatta herşeyden evet herşeyden pişman olabilirim belki ama, seni sevmiş olmaktan ve sevmekten asla pişman olmayacağım. Sen benim başıma gelen en güzel şey oldun. Koca yılı geride bıraktık.. iyisiyle, kötüsüyle seni tanıdığım ikinci yılın ilk çeyreğinde yine senin doğum gününü kutluyor olmak, uzaktan da olsa gerçekten canı gönülden bunu hissediyor olmam bana ayrı huzur ve mutluluk veriyor. Her doğum gününde; umarım yakından veya uzaktan, kader bizi nerelere taşır bilmem ama ben hep seninle, senin yanında, yakınında olmak istiyorum. Beni gerçekten hayata bağlayan, umutsuzlukların içinden tıpkı bir kış gülü gibi içimi ısıtarak giren o müstesna karakterin ve güzelliğinle hayata bağlayan sen, benim güzel papatyam. Herşeyim.. Her ne sebep olmuş olursa olsun.. hayatımızda çok çok ulaşılmaz olsak da birbirimize bil ki içten içe yanan bir yürek var burada. Ve ben asla ömrümün geri kalanında bu yüreğimi söndürmek için çaba sarf etmeyeceğim. Hayat bize ne imkanlar sunarsa sunsun, benim hayallerimde, umutlarımda sen hep var olacaksın. Erdal Arslan
Unutmak zorunda olmktan daha acı veren birşey varsa o da unutamamaktır.
İnsan bazı zamanları kitapların arasına saklayıp kurutmak istiyor.