Erdal ARSLAN
@erdalarslanofficial
MEB
Lisans
İstanbul (Istanbul, Turkey)
erdemli
128 okur puanı
Mayıs 2016 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
İnsanlar genellikle içinde bulundukları durumu naif bir biçimde sanki içeriği hakkında bir değerlendirme yapma yeteneğinden yoksun bir şekilde yaşarlar.
Sayfa 6 - Olympia
Ancak insan yine de, geçmiş ve şimdiki durum hakkında ne kadar az şey bilirse gelecek hakkındaki yargısı da o derecede belirsiz olma durumundadır.
Sayfa 3 - Olympia
Büyük adamların hataları güneş tutulmasına benzer, onları herkes görür
Olympia
Okur Takip Önerileri
Adam..(insan)
Adam dediğin, adam, adam dediğin, eveeet,insan dediğin, durmamalı, durmamalı, duran insan paslanır, kirlenir, yüreği kirli olur duran insanın, çabuk ölür. Ölmese ne olur, ha yaşamış, ha yaşamamış...
Üç derdim var birbirinden geçilmez,
Bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm.
Sayfa 72 - uyanış
Doğu Ekspresini bilmeyen yoktur elbette.
O Doğu'yu Batı'ya bağlayan, Batı'nın Doğu'ya kucak açtığı trenden bahsediyorum. Kars'tan Erzurum'a oradan Erzincan'a, Sivas'a ve nihayet Ankara'ya kadar Batı'ya adım adım koşan Doğu Ekspresi...
Hele de sonbaharın başında bir başka olur seyahati. Ağaçların teker teker yapraklarını döküşünü izlersin. Al işte mis gibi hayal dünyası.
Doğu Ekspresi hiç boş kalmaz. Kısa mesafeler arası yolculuklarda da sıkça kullanıldığından; özellikle yataksız vagonlar hınca hınç doludur. Vagonlar arası koridorlarda solunan insan kokularına, belli belirsiz dağ kekiği, otlu peynir, taze yapılmış tereyağı ve elbette Kars'ın eski kaşar kokusu karışır.
Hiçbir el böyle tutulmadı, hafıza kayıplarına, çöp
bidonlarına atlas geçmişlerimizde belki de
Ne zaman kırda bir papatya olsam
Fallara kurban yapraklarım
Gülüşler ağıtlara bıraktı yerini
Kana alıştı.
Burnu kanadığında ağlayan çocuklar
Ölüm değil bizi korkutan
Bilinmez kahpelikler kopartıyor canından
Sayfa 7 - EDEBİYATİST
İyileşmekte olan biriyle karşılaşmayı bekliyordum, oysa karşımda iyileşmiş birini buldum.
Birinin yüreğinden kopan çığlık diğerinde karşılık buluyordu, çünkü onların acıları akrabaydı.
Bayramlar Bayram Ola
Güneş yükselmeden kuşluk yerine
Bir adam camiden döndü evine
Oturdu sessizce yer minderine
Kızı “Bayram” dedi, yalın ayaklı
Adam “Bayram” dedi, tam ağlamaklı..
Eli öpüldükçe içi burkuldu
Konuşmak istedi, dili tutuldu
Güç belâ ağzından bir “off! ” kurtuldu
Oğlu “Bayram” dedi, sırtı yamalı
Adam “he ya” dedi, gözü
Geçmez denen ne varsa hepsi geçer. Benimki geçti. Tıpkı sabahın yeni güne uyanması gibi, hayatımda
yeni bir sayfa açıldı. Artık kocaman bir adam olmuştum. Çocukluğumu görmeyenlerin aksine ne
kadar da çocuklaşsam inat edemeyecektim, ben de büyüdüm. Evet, o gün büyüdüm.
İşte ben mutluluğun resmini yapıyordum o sıra,
Nazım bana sordu o soruyu,
Ben Abidin oldum Nazım'ın mısralarına.
“Sen mutluluğun resmini yapabilir misin?”
Yaparım...
Yaptım da...