Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Eren Beni
Eren Beni
@erenbeni
Yüksek Makine Mühendisi
Ankara
Bursa
184 okur puanı
Şubat 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Ahmet Ümit’in ilk defa uzun soluklu bir romanını bitirmiş bulunuyorum. Aynı zamanda Komiser Nevzat serisinin de ilk romanı (öncesinde iki kitabı var kısa öykülerden oluşan). Yazar, Kavim romanında polisiye romanın klasik unsurlarını ustalıkla kullanıyor. Gizemli bir cinayet, sürükleyici bir soruşturma romanın temelini oluşturuyor.
Ancak, Türk polisiye romanları arasında ilk deneyimim olmasına rağmen, katilin kim olduğunu yarıya geldiğimde anlamıştım. Bu durum, karakterlerin tutarsızlık göstermesiyle birlikte okuma heyecanımı azalttı. Bununla birlikte, başka olumsuz bir husus bulamadım. Yazarın ilk kitaplarından biri olması nedeniyle bu tür ufak sorunların normal olduğunu düşünüyorum. Yine de kitabı keyifle okudum ve polisiye severlere tavsiye ederim.
Tess Gerritsen'in Rizzoli & Isles serisinin üçüncü kitabı olan "Günahkar," cinayet soruşturmalarını konu alan bir polisiye roman. Serinin ilk iki kitabını beğenmeyen biri olarak uzun bir aradan sonra bu kitaba şans verdim ve beğendiğimi söylemeliyim. Roman, Boston'daki bir cinayet masası dedektifi olan Jane Rizzoli ve patolog Maura Isles'in işbirliğiyle karmaşık bir cinayet davasını çözmelerini konu ediyor.
Kitap, sürükleyici bir kurgu ve gerilim dolu sahnelerle etkileyici bir okuma sunuyor. Gerritsen'in detaylı karakter çalışmaları ve olay örgüsüyle, hikayenin içine çekiliyorsunuz. Ayrıca, kitabın atmosferi ve mekan tasvirleri de oldukça başarılı. Yazar, suç ve psikolojiyi ustalıkla harmanlayarak sıradışı bir deneyim sunuyor.
Ancak, kitabın olay örgüsünün ve sonunun tahmin edilebilir olduğunu ve sürpriz unsurların yetersiz olduğunu düşünüyorum. Kitabın yarısında katilin kim olduğunu tahmin ettim ve sonunun oldukça yetersiz olduğunu düşünüyorum. Katilin cinayetleri işleme sebebini güzelce açıklayamamış.
Sonuç olarak, "Günahkar" sürükleyici bir polisiye hikayesi sunarken, kimi okuyucuları tatmin etmekte zorlanabilir. Yine de, Gerritsen'in üslubu ve karakterleriyle başarılı bir okuma deneyimi sunması nedeniyle polisiye severler için tavsiye edilebilir bir kitap.
Suç ve Ceza: İnsanın İçsel Çatışması
Dostoyevski’nin bazı kitaplarına mesafeli olsam da bu romanını çok beğendim. Dostoyevski'nin başyapıtı "Suç ve Ceza," Raskolnikov adlı ana karakterin içsel çatışmasını ele alan derinlemesine bir roman. Roman, suç işlemek ve suçluluk duygusu arasındaki mücadeleyi inceliyor.
Suç ve Ceza," 19. yüzyıl Rus toplumunu eleştirirken, yoksulluk, suç ve cezalandırma sistemine odaklanıyor. Aynı zamanda Dostoyevski, toplumun bireyler üzerindeki etkilerini sorguluyor.
Roman, Raskolnikov'un karakter gelişimini detaylı bir şekilde inceliyor. Başlangıçta soğuk ve mantıklı biri olarak tanıtılan Raskolnikov, suç işledikten sonra içsel çatışmalar yaşıyor ve bu süreçte karakterinde derin değişiklikler görülüyor. Karakterin bu evrimi, insanın içsel değişimlerini ve suçluluk duygusunun etkilerini vurguluyor.
Sonuç olarak, "Suç ve Ceza" insan psikolojisi, ahlaki değerler, suç ve ceza konularında derinlemesine düşünmeyi teşvik eden bir başyapıttır. Dostoyevski'nin karakterlerinin iç dünyalarını ve toplumun etkilerini anlamak için bu romanı okumalısınız. Tavsiye ediyorum.
Okur Takip Önerileri
İki farklı zamanda geçen, iki farklı hikaye anlatıyor yazar bu romanında. İki hikayede aynı yazardan çıkmasına rağmen birini hiç sevmedim, diğerini çok sevdim. Romanın sevdiğim kısmı Mevlana ve Şems’in hikayesiydi. Güzel bir anlatımla sıkmadan Şems’in hikayesinde kayboluyorsunuz. Ancak tam kaybolacakken akıp gidecekken, Amerikalı Ella’nın hikayesine geçiş yapıyoruz. İşte sevmediğim kısmı da Ella’nın yaşamıydı.
Konusu, Ella 3 çocuğu ve eşi ile sıradan bir hayat yaşıyor. Bu sıradanlıktan sıkıldığı için eşinin yardımıyla ünlü bir firmada, ünlü bir editörün asistanının asistanı olarak işe başlıyor. Kendisine incelemesi için bir roman veriliyor. İşte bu romanda Şems ve Mevlana anlatılıyor. Ella ile birlikte bu romanı okuyoruz. Roman büyüleyici, sürükleyici, hiç sıkılmadan okuyorsunuz ta ki Ella kitabı bırakana kadar. Okurken roman sanki iki yazar tarafından kaleme alınmış gibi geldi hep.
Birkaç olumsuzluğa rağmen Şems ve Mevlana’nın dostluklarının anlatıldığı bu kitabı tavsiye ediyorum. Keyifli okumalar.
Nar Ağacı Nazan Bekiroğlu’nun okuduğum ilk romanı oldu. Romanın ilk sayfasında hikâyeye daldım, ancak romanın bitmesiyle çıkabildim. İçinde birçok karakterden birçok hikâye bulacaksınız, karakterler çok etkiledi beni. Setterhan, Sofya, Zehra, Büyükhanım hepsi ayrı ayrı kitabın kahramanı olacak isimler, ancak gençliğimdeki düşüncelerimi benzettiğim İsmail ayrı bir şekilde etkiledi beni.
Roman, Balkan ve 1. Dünya savaşı sırasında insanların yaşadığı sıkıntıları arasında gerçekleşen aşkları ele alıyor. Yaptığı güzel betimlemelerle Trabzon, Bakü, Tebriz, Taht-ı Süleyman, Yezd, Batum, Tiflis, İstanbul sokaklarını yazarla birlikte geziyoruz sanki. Hikaye, kurgu, karakter hiçbir hususta olumsuz bir nokta bulamadım. Ayrıca edebi değeri yüksek bir roman olmuş. Yazarın diğer kitaplarını da heyecanla okumayı bekliyorum. Herkese tavsiye ediyorum.
Sanırım okuduğum en kötü kitap. Okuduğunuz satırlarda büyük bir nefretle yazılmış bir kitap olduğunu hissediyorsunuz. Ayrımcılığın sürekli yapıldığı, edebi hiçbir tarafı olmayan vasat bir kitap. Romanda hikâye var, aslında güzel de olabilirmiş. Ancak nefret ve ayrımcılığın çok arkasında kalmış hikâye.
Kitapta insanları tanıtırken en başta direk kıyafetine göre betimliyor. Bunları da, mini etekli ve kapalı şeklinde ifade ediyor. Kitapta bir kişi kötü ve ahlaksızsa o kişi ya makyajlıdır ya da mini eteklidir.
Üniversite ile ilgili görüşleri ise gerçeklikten çok uzak. Yazara göre üniversiteye giden kızlar ve erkekler, namaz kılanları sürekli zorbalıyor. Bu kişilere göre ibadet yapmanın yobaz bir hareket varsaydıklarını dile getiriyor. Yazarın lise mezunu olmasından dolayı üniversite ortamını kendi kafasına göre şekillendirdiği, yine o nefretini gösterdiğini anlıyorum. Çok kulaktan dolma bilgilerle, büyük bir ön yargıyla yazılmış.
Okurken yazarı da anlamaya çalıştım ama anlamakta başarılı olamıyorum. Kendi zamanında büyük haksızlıklara uğramış gibi görünüyor. Ama senin gibi düşünmeyenlerin hepsini karaktersiz, kötü bir insan gibi göstererek mi doğruyu anlattığını düşünüyor, bilemiyorum. Kendi düşüncesine göre örtünmenin güzelliklerini anlatsa gayet güzel okuyacağım. Ama sen senin gibi giyinmeyenlerin hepsini kötülersen orası rahatsız ediyor beni. İnsanların kötü veya iyi olması giydiği kıyafete göre değil davranışlarına göre değişir.
Kesinlikle tavsiye etmiyorum. Sürekli nefret pompalanan, sinir bozacak bir kitap. Özellikle küçük yaştaki kardeşlerimizin okumasını sakıncalı buluyorum.
“Ben, Kirke”, doğaüstü, fantastik bir roman. Karakterleri Zeus, Poseidon gibi yunan mitolojik efsaneler. Böyle olunca pek bir beklentim olmadan okumaya başladım. Ama yazar beni şaşırttı diyebilirim. Fantastik romanları okuduktan sonra kendimce ikiye ayırırım. Kitabın içine girebildiklerim veya giremediklerim olarak. Bu kitabın içine rahatlıkla girebiliyorsun.
Bazı romanlar vardır 400 sayfa okursunuz ama ne size bir şey katar ne de okurken bir gelişme olur. Bu roman size dopdolu 400 sayfa vaat ediyor. Gerçi ana karakter ölümsüz olduğu için bana yaşanan olaylar fazla gelmiş olabilir=)
Kirke’nin babası güneş tanrısı helios ve annesi nympha. Diğer kardeşlerine nazaran gücü olmadığı için aşağılanan, alay edilen bir çocukluk geçiriyor Kirke. Tam bir ezik olarak sürdürüyor ilk yıllarını. Yavaş yavaş güçlerini kazanmasıyla kendini sorgulayarak hem kendini hem de Dünyayı değiştirecek bir karaktere dönüşüyor.
Yalnızlıkla ilgili güzellemeler yapılıyordur illa çevrenizde. Romanda yalnız yaşamanın zorluğunu görüyoruz. Goethe nin dediği gibi “Yalnızlık tek kelime, söylenişi ne kadar kolay. Hâlbuki yaşanması o kadar zordur ki.”
Yazar çok başarılı bir şekilde bize aktarıyor kafasındakileri. Öyle ahım şahım değil ama fantastik severlerin hoşlanabileceği bir roman olmuş. Fantastik severlere tavsiye ediyorum.
Otobiyografi şeklinde yazılmış edebi olmayan yalın bir kitap olmuş. Bir mahallede ana karakterin( sanırım adı Lancelet kitapta bir kere geçiyor) aşık olduğu Lilynin tecavüze uğraması ve kendinisinin de şüpheliler arasında olmasıyla gelişen olaylara tanık oluyoruz.
Yazarın kendi hikayesi mi emin olamadım. Akıcı bir kitap, hemen bitiriyorsunuz ama işte o kadar. Derinliği olmayan sığ bir kitap, beklenti ile okumamak gerektiğini düşünüyorum. Zaman kavramı da kötü bir şekilde işlenmiş, olay anını anlatırken bir anda çocukluğa dönmesi ve bunu kitabın her bölümünde yapması sizin olaydan kopmanıza neden olabiliyor. Tam anlamıyla çerezlik dediğimiz bir roman olmuş :)
Butimar yazarın ilk kitabı ancak benim okuduğum üçüncü kitabı. Bu kitaptan sonra yazarın kendisini olumlu yönde geliştirdiğini söyleyebilirim. Yazarın “Uzakların şarkısı” ile “Dünyasızlar” kitaplarını daha çok beğendim. Yanlış anlaşılmasın diğerlerinden bir seviye altta olmasına rağmen kurgusunu, sürükleyiciliğini, yazarın hayal gücünü çok beğendim bu kitabında da.
Konusu düzgün ve doğru bir insan olan Yusuf’un simya ve büyü ile uğraşması sonucu kendinden ve çevresinden nasıl koptuğuna tanık oluyoruz. Yine güzel bir aşk hikayesi sizi bekliyor.
Okuduklarım arasında beni en az etkileyen kitabı bu olmasına rağmen başarılı buldum. Roman sevenler için bu yazarın kitaplarını okumalarını şiddetle tavsiye ediyorum.
Jean-Christophe Grange’ın romanlarını seviyorum. Yazım tarzını, karakterlerin oluşum süreçlerini, duyguların aktarım şeklini başarılı buluyorum. Bu romanını da oldukça beğendim. Ancak bu kitabında sadece okuyoruz, olaya dâhil olamıyoruz. Polisiye okurken çıkarım yapmayı, tahminlerde bulunmayı severim ama yazar bu romanda size bunu sağlamıyor. Ayrıca anlık gelişen durumlarla, ana karakter gibi bir olaydan diğerine savruluyoruz. Bu nedenle de bir tık yoruldum okurken.
Koyu bir dindar olan cinayet masası dedektifimizin, yine dindar biri olan çocukluktan beri tanıdığı polis arkadaşının intihar ederek komaya girme nedenlerini araştırmasıyla olaya dâhil oluyoruz. İntiharın sebeplerini araştırdıkça konunun çok daha derin bir kurgusu olduğunu öğreniyoruz. İnsanlığın gelmiş-geçmiş en düşmanı şeytan, bu sefer çok daha somut bir şekilde cinayetlerde başrolde.
Akıcı, sürükleyici bir roman, hiç durmuyorsunuz, 500 sayfanın her sayfası bir olay. Yorucu olması dışında sizi rahatsız etmiyor bu husus. Tüm bu olumsuzluklara rağmen polisiye severlerin beğenebileceği bir roman. Polisiye severlere tavsiye ediyorum.
İnce Memed’in 4. kitabını da bitirerek İnce Memed serüvenine son noktayı koymuş olmaktan dolayı gururluyum ama aynı zamanda büyük üzüntü duyuyorum. Sanki bir boşluğa düşmüş gibi hissettim kitabı bitirince. Vedalaşmaya daha hazır değildim İnce Memed’le.
Kısaca konusuna gelecek olursak; İnce Memed Çiçekli Mahmut Ağa’yı öldürdükten sonra Hürü Ana ve Seyran ile yeni bir hayat kurma hayalleriyle jandarmalardan kaçmaya çalışır. Ancak ruhundaki başkaldırma, haksızlıklara karşı sessiz kalamama hali onu ne kadar uzakta tutabilir dağlardan. Kendisi büyüdü, olgunlaştı ama bu süreçte düşmanı da büyüdü. Serinin 4. kitabında en büyük savaşını veriyor İnce Memed.
Yine etkileyici ve çok başarılı bir kitap olmuş. Sanırım serinin en beğendiğim romanı bu kitabı oldu. Çok sürükleyici ve diğer serilerine göre daha hareketli bir roman. Ancak kitabın sonunda cevabını tam alamadığım bir takım sorular oldu. Bu soruların cevaplarını, Yaşar Kemal’in bu kitabı yazdıktan 30 sene sonra vefat etmesinden anlıyorum ki hayal gücümüze bırakmış. Türk edebiyatında çok değerli bir yere sahip bu eseri herkese tavsiye ediyorum.
Kaplanın Sırtında 2. Abdülhamit’in tahttan indirildikten sonra Selanik ilinde geçen hapis hayatını anlatıyor. Tarihi bir roman ancak tarihe ilgisi olmayanların da rahatlıkla okuyabileceği bir roman olmuş.
Tarihi bir roman okurken en rahatsız olduğum konu tarafsızlığın olmaması, tek yönlü sığ bir bakışın çerçevesinde bize bir şeylerin anlatılmaya çalışılması. Bu kitapta bahsettiklerimin hiçbiri olmadı. Gayet tarafsız, her bakış açısını yansıtmaya çalışmış olduğunu gözlemledim. Ayrıca Zülfü Livaneli birçok kaynak ve tarih profesörlerinden yararlanarak bence harika bir eser ortaya çıkarmış.
Dili akıcı ve sade, aynı zamanda edebi yönü kuvvetli öğretici bir roman olmuş. Bakalım 2. Abdülhamit’i sevebilecek misiniz=)?. Tavsiye ediyorum.
Stephen king hayranı biri olarak okurken en zorlandığım kitabı bu oldu. Bu düşüncemde; 400 sayfanın tek bir mekanda ve sadece iki kişi arasında geçmesi de etkili oldu.
Kitabın geniş bir konusu, detaylı bir kurgusu yok. Deli-saidst karışımı bir kadın bir araba kazası sonucu yaralanan ünlü yazarı bir odaya kilitliyor. Akabinde ünlü yazara olan eziyetlerine, işkencelerine tanık oluyoruz. Açıkçası 400 sayfa bir manyağı okumak çok fazla yordu. Olumlu olarak sadece karakterlerin gelişim süreci güzel işlenmiş olduğunu söyleyebilirim. Gerilimi yine hissediyorsunuz. Ama yazarın romanlarında sık sık karşılaştığımız o merak uyandıran tarafı bu kitabında göremedim. Puanını görünce de açıkçası şaşırdım. Stephen King i çok seviyorum ama bu sefer aradığımı bulamadım.
Romanı sürükleyici buldum. Yazar akıcı bir dil kullanmış. Okurken ilk dikkatimi çeken hususlardan biri tarzıydı. Farklıydı, tarzını beğendim fakat çok daha beğenebileceğim bir kitap olmasına müsaade edilmemiş:)
Romanda suçlular tarafından nedeni bilinmeyen bir şekilde katliam yapılıyor, biz de suçun gizemlerini anlamaya çalışıyoruz. Yazar ana tema olarak bu katliamı belirlese de konu çok dağılıyor. Roman 4 ana karakter üzerinden anlatılmış. O 4 ana karakterin kesiştiği birçok kişinin hikayesine de değinilmiş. Böyle olunca da hiçbir karakterle tam olarak bağ kuramadım. Birçok olay, birçok karakter biraz karman çorman havası veriyor özellikle sonlara doğru.
Kitabı okumak keyifliydi, ama yukarıda bahsettiğim gibi çok detaya inilmiş. Sırf tarzından bile olsa okumanızı tavsiye ederim.
Yazar, Ela gözlü Pars Celile romanına Osmanlının son dönemini, Türkiye Cumhuriyetinin ilk yıllarını ve bir biyografiyi sığdırıp, harmanlayarak bize sunmuş ve bence harika bir edebi eser ortaya çıkarmış.
Açıkçası romana başlarken ana karakter Celile üzerine kısa bir araştırma yapmış, karakteri pek sevmeyeceğimi düşünerek kitaptan beklentilerimi düşürmüştüm. Tahminlerimin tam tersi oldu. Celile’yi çok sevdim. Hayata karşı güçlü duruşu, oğluna karşı yapılan haksızlıklara karşı sessiz kalmayışı ile saygı duyduğum biri oldu.
Düşündüren, öğreten aynı zamanda dokunaklı ve kıymetli bir roman olmuş. Tavsiye ediyorum.
