“Mutlu olabilmek için acı yollardan geçmek gerekiyordu,bunu anlamıştı.Hayattan zorla kazandığı bir bilgelikti bu.”
“…mutlu rüyalara özlem duyuyordu.”
“…bazı insanlar aşk için doğmamışlardır onlar için sadece beklentilerin kutsal yağmurları yağar,çünkü onlar aşkların;getirdiği acıları taşımak için fazla zayıflardır.”
“Dış dünyaya karşı ifadesiz ve hissizdi.Güzel ve sevecen sözlere,okşamalara karşı da sağır olarak acılarının içerisinde kayboldu”
“Bilirsin;kırılacak ve dağılacaksın.”
“Birlikte yaşadığı insanlar ne kadar yabancı ve uzaktı.”
“Kaderi içinde barındıran boş ve anlamsız saatler vardır.”
“Hiçbir şey hissetmemek,bir şey düşünmek zorunda olmamak,hemen ve beklenmeyen son,uyanmak gibi,kabustan kurtulmak gibi…”
“Gece;karanlık ve ağırdı.Acı çeken sessizlikten,insafsızlıktan ve suskunluktan başka her şey yok olmuştu.”
“Şimdiye dek her ne olduysa,tüm yaşanmışlıkların geçmişte kalması gerekiyordu.”
“Yaşadıklarını;kırılacak bir sanat eseriymiş gibi yabancı gözlerden,hantal ve beceriksiz eklerden saklamak istiyordu.Böylece,kırılıp,dökülmeden,kimseye varlığını hissettirmeden devem edebilmek için mutluluğunun ve hayatının etrafına soğuk ve değersiz gündelik sözcüklerden oluşan bir duvar örmüştü.”
“Yılların verdiği yalnızlıklarda onun şahsında gerçeklik kazanan bütün hayallerini seviyordu…”
“…sözcüklerde kendi duygularını yansıtan duygular olduğuna,o duyguların seslerini duyduğuna inanıyordu.”
“Erika,gündüz düşlerinde sadece kendisine açılmayı seviyordu…”
“Çok erken öğrenirler ve hiç şaşırmazlar;öyle ki kötülük,çoktandır yanlarına yaklaşsa da daha gelmedi derler…”