ERİŞEBİLSEM SANA
Gece mavi, gece mor... Gece parlak ve koyu...
İlahi bir sessizlik dolduruyordu koyu;
Bu sessizlik içinde ruh açıldı engine.
Damarda kızıl-beyaz kürecikler yerine
Bir karanlık ve ışık seli dolaşıyordu,
Varlığım özlediği sırra ulaşıyordu:
İnanmış, inanmaktan sarhoş olmuş bir ruhla
Tanrıyı göklerinde görüyordum vuzuhla!
Rabbim! Bu an uğruna kül ederim varımı:
Yükselterek katına yanan dudaklarımı
Bir damla rahmetini emebilirsem eğer.
Ayağımın altında çekilse... çökse bu yer,
Nurunla aydınlanan boşluklarda ben yine,
Uyarak tabiatın ezeli ahengine,
Dönsem, çırpınsam, yansam, adını ana ana
Ve böyle yana yana erişebilsem sana!
1941 İstanbul
