Melekler tan yeri ağarıncaya kadar yeryüzünde kalırlar. Semaya ilk çıkan Cebrail (as) olur ve o güneşin ufukta belirdiği zamanda çıkar, iki kanadını gerer. Onun yeşil iki kanadı vardır. O saatten başka bunları açmaz. Böylece güneşin ışınları görünmez olur.
Sonra bir meleği çağırır ve yukarı çıkarır. Meleklerin nuru ve Cebrail’in (as) iki kanadının nuru birleşir. O gün güneş sürekli kararsız haldedir. O gün Cebrail (as) ve beraberinde bulunan gökle yer arasında ki melekler mü’min erkeklere, mü’min kadınlara ve Ramazan’da Allah (cc) rızası için oruç tutanlara mağfiret dilerler, rahmet ve dua ederler. Ve yaşarsa gelecek Ramazanda da Allah (cc) rızası için oruç tutmaya kendini hazırlayanlara da dua ederler. Akşam olunca dünya göğüne girerler ve orada halka halinde otururlar. Dünya göğündeki melekler onların etrafında toplanır.
Erkeklerle kadınları teker teker sual ederler ve “falanca ne yaptı? Onu bu yıl nasıl buldunuz?” diye konuşurlar. “Biz falancayı yılın ilk gecesinde ibadet eder bulduk ve yıl boyu ibadet eder gördük.” derler. Onun için mağfiret dilemezler, özürlü için mağfiret dilemek isterler. Falancayı ve falancayı Allah'ı zikrederken gördük falancayı rüku’da, falancayı secdede ve falancayı da Allah'ın kitabını okurken gördük derler.