vasiyetim
İnternette gezinirken bi sitede dosya konusuyla karşılaştım. Yazarlar tek tek vasiyetlerini kaleme almışlar. Yazılanları okuduktan sonra insanın aklına ister istemez söyle bir soru geliyor: Ben, nasıl bir vasiyet yazardım? Bu merakımı fazla bekletmeden, elime kağıdı, kalemi ve patatesten yapılma mührümü alıp işe koyuldum:
Eğer aniden ölmedimse,
Okur Takip Önerileri
"İnsan Canı Bu Kadar Ucuz İşte!"
Geçen akşam haberleri seyrederken, beni önce gülme krizine sokan, sonrada gamlı düşüncelere sevk eden olayı anlatmasam olmaz. İstanbulun bir yerinde mahalledeki elektrik direğine kamyon çarpıyor. Çarpma neticesinde elektrik kabloları yere çok yakın bir mesafeye iniyor. Tam bu sırada, elektrik kablosuna temas edicek şekilde kamyonetin biri gelip duruyor. Muhabir kamyon şoförünün yanına gidip mikrofonunu uzatıyor ve aralarında şu sohbet geçiyor:
Muhabir: Beyefendi aracınız elektrik kablolarına değiyor.
Şoför: Biliyorum.
Muhabir: Ama bu tehlikeli değil mi, ölebilirsiniz.
Şoför: Haberim var elektrikleri kestiler, bişey olmaz.
Muhabir: Ama her an elektrik verilebilir. Elektrik gelebilir kabloya..
Şoför: İşte o zaman da öleceğiz. İnsan canı bu kadar ucuz işte.
Haber burada bitiyor.
Dediğim gibi, ben işin gülmekten yere yatma kısmını hallettim. Bana lazım olan şu: Biri, bu kafayı bana izah etsin.
"tek korkum; yarın ölebilirim, kendimi tanıyamadan..." der sadık hidayet , bu hayatta kimseye hiçbir şeyi tam olarak anlatamayacağını anlamıştı biri için ölüm kalım meselesi olan, diğerinin gözünde toz kadardı. çevresindeki mezarlara baktı ve iyi ki ölüyorlar, dedi içinden. İnsanoğlunun, hak ettiği için öldüğüne o gün inandı. Ölene kadar da başka bir şeye inanmadı. ...