Şems'e Üçüncü Mektup
Güller Şems diye açmıyorsa, gülün kokusunu neyleyeyim,
Ayrılığı ağlatamayan gecenin karanlığını neyleyeyim.
Şems'siz sofranın balını böreğini neyleyeyim,
Beni kavurmayan acıyı neyleyeyim.
Gözümü yakmayan gözyaşını neyleyeyim, Karanlığıma Şems olamayan yari neyleyeyim.
Canını yoluma post eylemeyen dostu neyleyeyim,
Şems gibi bakmayan
Eşim Marilyn'e:
"Birlikte geçen altmış yıl bana az geliyor."
Günübirlik Hayatlar
Gözlerin bir içim su, başımı yakacaktın doğrusu...
İki gün önce gözlerimdeki problem nedeniyle doktora gittim. Eski aile hekimimiz öldüğünden dolayı yerine yeni aile hekimi geldi. Eskisinin şakalarına alışkındı bizim çocuklar o yüzden adam ne derse bizimkiler pek dikkat etmezdi ama bu yeni gelen ne dediyse kayıt altına almış oğlum.
Ördek ailesi gibi her yere beraber gittiğimiz için bu muayeneye
A lışır yürek yalnız gerçekliği.
L acivert renkti gecenin sessizliği.
P embe hayaldi asıl durgunluğu.
E sir sözlerin hissi masumluğu.
R esim kalır içinde güzelliği.
Bir rüyanın devamı hissini veren bir uyuşukluk hissediyordum Yeni Camii'nin kurşun kubbelerinde sükût eden uyku mavisi ışığa bakarken. Bir dua cümlesinin korku ile ümit arasındaki çizgide rotasını yitirişi, bir noktanın sonsuzluğunu anlamlandırma çabasındaki yok oluş hissini peydâ ediyordu. Kendi içime bakışlarımda, sorulan soruya mukavemet
🔘 Hayallerimizden “ayakkabı” dışında hiçbir şey kalmadı.
▪️Savaştan altı ay önce evlendik ve ona benzeyen, güzel bir çocuğumuzun hayalini kurduk. Basit bir evde yaşıyorduk ama sanki cennette bir saray gibiydi. Savaş başladığında, işgalin güvenli bölge olduğunu iddia ettiği şekilde Gazze Şehri'nden Han Yunus'a sürüldük. Bu gece eşim şehit oldu ve hızla oradan ayrıldı. İşgal tüm hayallerimizi birlikte öldürdü. Ondan bana kalan tek şey, ölene kadar benimle kalacak ayakkabısı."
İşte Gazze 💔