Eso
@esocuuk
Rüzgar yükseliyor, yaşamaya çabalamalı.
İzmir
24 Haziran
33 okur puanı
Haziran 2019 tarihinde katıldı
En büyük dönüşümler, kendi içdünyamızın kabulüyle başlar.
Hayattaki en büyük çıkmazların sonunda, her zaman gerçek "kendimize" çıkarız.
"Portuga!"
"Hımm..."
"Hep senin yanında olmak isterdim, biliyor musun?"
"Neden?"
"Çünkü dünyanın en iyi insanısın. Senin yanındayken beni kimse azarlamıyor ve 'günışığının yüreğimi mutlulukla doldurduğunu' hissediyorum."
Okur Takip Önerileri
"Dünyada benim ihtiyaç duyduğum kadar sabır var mı Milena?"
Oturdum, başımı onun cılız gövdesine yasladım.
"Neyi bekleyeceğiz, Zeze?"
"Gökyüzünden güzel bir bulutun geçmesini."
Gloria'nın gözleri çok ağlamış gibi kıpkırmızıydı. Ama kendini toparladı, Totoca'yla bana dönüp:
"Çocukların yatma saati geldi," dedi.
Böyle söylerken yüzümüze bakıyor, ama bu gece aramızda çocuk olmadığını biliyordu. Hepimiz büyüktük. Küçük küçük parçalarla, aynı üzüntüden payını alan büyük ve üzgün kişiler.
Trevor, gönülsüzce peşlerinden çıktı. Kapının önünde durup arkasına baktı. "Balığa gidiyorum, Petey büyükbaba," diye fısıldadı.
"Hepimiz, doğduğumuz andan itibaren ölüyoruz. Yaşamak, o yüzden bu kadar önemli."
Trevor, öfkeyle dudağını ısırdı. "Babam güzelliğin hep yüzeyde kaldığını ama çirkinliğin en derinlere kadar işlediğini söyler."
"Tanrı'ya umut bağlayanlar güç tazeler, kartallar gibi kanat açıp yükselirler. Koşar ama zayıf düşmezler, yürür ama yorulmazlar."
"Neden benim gibi yapmayı öğrenmiyorsun?"
"Sen ne yapıyorsun ki?"
"Kimseden hiçbir şey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum."
Totoca bana bir dirsek attı. Ayıldım.
"Nen var Zeze?"
"Hiç. Şarkı söylüyordum."
"Şarkı mı söylüyordun?"
"Evet."
"Öyleyse ben sağır olmalıyım."
İnsanın içinden de şarkı söyleyebildiğini bilmiyor muydu yoksa? Bir şey demedim. Bilmiyorsa bunu ona öğretmeyecektim.
Başına ne geldiği değil, geleni nasıl karşıladığın, içinden nasıl çıktığın ya da çıkamadığındır hakikat..
Sayfa 11Kitabı okudu
