Galibi olmayan bir savaşın mağdur halkının çektiği sıkıntıları çok güzel aktarmış, tolgonay ananın çektiği sıkıntılara karşı verdiği mücadelenin eşsiz öyküsünde insanların başına ne gelirse gelsin hangi felaket olursa olsun kim ölürse ölsün acılarımızı sineye çekip alabiceğimz son nefese kadar yaşamak zorunda olduğumuz gerçeğini anladığım vakit sevdiğim insanlara daha az bağlanmam gerektiğini düşündüm çünkü bize acı veren en büyük gerçeklerden biri gelecekte tasavvur ettiğimiz her hayalde onlara verdiğimiz alanın büyüklüğü ne kadar büyük olursa onları kurduğumuz hayallerden çıkarmak daha da zor olduğu gerçeğidir....Acaba herkesi çok sevip hiç kimseye bağlanmamak mümkün müdür belki bu sorunun cevabını belki onlarla yaşayarak belki onları severek belki nefret ederek belki uzaklaşarak belki susarak belki de hiçbirşey yapmadan bulabiliriz ama ilginç ve güzel olan şu ki asla sevmekten vazgeçmeyeceğimizi bilerek yaşamakdır aslında..
