esra
@eudaimoniaes
10 Mayıs
99 okur puanı
Ekim 2019 tarihinde katıldı
aslında kimse onu yaşarken hayatının en mutlu ânını yaşadığını bilmez.
onu birazcık daha az düşünebilmeyi, zamanla onu unutabilmeyi başardığıma inanabilmeyi ne de çok isterdim. onu düşünmediğim dakika artık çok azdı, daha doğrusu hiç yoktu. belki bazı geçici anlar vardı, o kadar.
içimdeki acı bir anda öyle bir artardı ki, dayanabilmek için kendimi bir hasta gibi yatağa atardım
Okur Takip Önerileri
geçen zaman, hatıralarımı zayıflatmıyor, çektiğim acıyı daha dayanılır kılmıyordu. her güne ertesi günün daha iyi olacağını, onu birazcık olsun unutmuş olacağımı umarak başlıyor, ama ertesi gün karnımdaki ağrının hiç değişmediğini, acının sürekli yanan kuvvetli bir kara lamba gibi içimi karartmaya devam ettiğini hissediyordum.
içimde tekrarlanan “niye geldin?” sorusu, “iyi ki geldin!” şeklini almıştı hemen