Ben Cansu Kaya. 18 yaşındaydım. Tecavüz edilip öldürüldüm. Evime ekmek götürmek için çalışırken beyinleri pantolonlarında olan hayvanlarca öldürüldüm. Cansız bedenimi suda buldular.
Ben bu yıl içinde duyduğunuz öldürülen 2. kadın, duymadığınız 143. kadınım.
Ben kız kardeşinizim, ablanız, annenizim.
Katillerim aranızda dolaşıyor. Bir gün birisi farkedilirse iyi hal indirimi alacak.
Ben mini etek giydiği için taciz edilmesi hoş görülen, ben tecavüze uğrarsam 'BAĞIRSAYDI' denilen. Bağırdım. ÇIĞLIĞIMI DUYDUNUZ MU?
Ben Ayşeyim, Fatmayım, Özgecanım, ben senim. Tüm ezilenler, tüm ataerkil yapıya köpek olmuş sistemin ezdikleriyim.
Ben bunca namussuzun arasında namusu yüklenen, namus cinayetine kurban gidenim.
Öldürüldüm. Tek suçum vardı: KADIN OLMAK.
Ve bir ses yükseldi veda hutbesinden "Kadınlar size Allah'ın emanetidir."
Emanete böyle sahip çıkılır mı?
Etnik kimlikler ve dini inançlar üzerinden siyasetin yapılmadığı, ezenler, ezilenler , sömürenler ve sömürülenlerin olmadığı, emekçiler ve asalaklar diye ayrılmadan, hangi dinsel inançtan ve etnik kökenden olursa olsun, bizi bir araya toplayan tek nedenin, daha iyi bir yaşam, daha iyi bir demokrasi, daha özgürlükçü, daha bağımsız bir Türkiye olduğunu hep hatırlayıp, insanlığın ne yüce bir değer olduğunu bildiğimiz ve tüm dünyayı kucaklayacak hoşgörüye sahip olacağımız bir hafta olsun.
RAB EZİLENLER İÇİN BİR SIĞINAK
SIKINTILI GÜNLERDE BİR KALEDİR.
(KUTSAL KİTAP MEZMUR9/9)
"... İnsanlar arası ilişkiler ve insan-hayvan arası ilişki arasındaki, şu ana kadar bildiğim kadarıyla pek irdelenmemiş karşılaştırmalar arasında, yetişkinlerin çocuk ve genç bireylere davranışı ve yetişkinlerin yaşlılara davranışı da bulunmakta. Bütün bu durumlarda, baskıya uğrayan davranışlarının tüm sorumluluğuna sahip olmayan biri olarak görülüyorlar. Örneğin çocuklar ve yaşlılar (sorumluluk konusundaki, gerçek potansiyellerinden bağımsız olarak) zayıf ve yetersiz olarak görülürler. Yaşçılık, yetişkin-rejimi adı verdiğim, yetişkinliğin, yaşlı veya gençlerde bulunmayan bir sorumluluk niteliğine sahip olduğu görüşüne temellerini dayamaktadır. Hayvanlar gibi, yaşçılık tarafından ezilenler bireysel karakter ve değer sahibi olmayan nesneler gibi muameleye maruz kalmaktalar. Fırsat buldukça sömürülüp, “şirin” oldukları düşünüldüğünde şımartılırlar, ancak neredeyse hiçbir zaman yetişkinlere gösterilen saygı kendilerine gösterilmez. Çocuk, yaşlı ve hayvanların, yaşayan, düşünen duyarlı varlıklar oldukları gerçeği, yetişkinlerin üstünlük ve güç mücadelesinde bir şekilde kaybolup gider. Ataerkillikten pek de farklı olmayan bir şekilde, yetişkin-rejimi de resmi bir hiyerarşi gerektirmez: Egemenliğini, kurbanlarını yetişkin zalimlerinden gerçekten de daha az değerli olduklarına ikna ederek sağlar. ..."
veganarsi.wordpress.com/2013/08/07/hayv...
SOMADA İŞ CİNAYETLERİNDE KATLEDİLEN 301 MADENCİ KARDEŞİMİZİ SAYGIYLA ANIYORUM HESABINI MUTLAKA SORACAĞIZ BİZDE HALKA VE İŞÇİLERE EMEKÇİLERE KARŞI İŞLENEN SUÇLARDA ZAMAN AŞIMI YOK ...
MADEN EMEKÇİLERİNE ..
indim maden ocağına kara elmas diyarına
yeryüzü sıcak olsun diye dost
yıllar boyu kazma salladım buskunca bu zindanda
çocuklarım gülsün
Beni hep bilmediğim yerlerimden kırıyorlar anne. Beni hep uzanamayacağım yerlerimden yaralıyorlar. Çok geç oluyor vakit. Beni hep gece yarılarında bırakıyorlar. Boşluklarına geliyorum, sonra boşluklarından düşüyorum. Kime dökülsek, eksilmişiz. Korumamız gerekmiş kendimizi, güvendiklerimizden. Bahar nasıl olsa geliyor da unutturuyor mu karda çıplak ayakla yürüyen çocuğa acısını? Anne kim bu hayatın kaybedenleri? Ezenler mi, ezilenler mi? Mutsuzluk geçiyor da pişmanlığımız hep mi baki? Nursen Yildirim