Biliyoruz
"... ezilenler arasında din adamı yoktur. Din adamları ezen sınıf ya da ırkların asalağıdırlar."
—Jean Paul Sartre
Dostoyevski, Ezilenler kitabında şöyle diyordu; “Ah o tatlı çocukluk çağım, neredesin?”
Dünyada kendilerine servet, yetki ve iktidar verilenler bunların hakkını verir, kendilerinin olduğu kadar başkalarının da iyilik ve mutluluğu için gayret gösterirlerse şüphesiz büyük mükâfatlara nâil olacaklardır. Aksini yapar, bu nimetleri, insanların peşinde koştuğu güzellikleri bencilce kullanır, hakka ve hukuka riayet etmez, ebedî hayata da gerekli payı ayırmazlarsa âhirete elleri boş olarak giderler. Bütün güzellikler ve imkânlar dünyada ve dünya için harcanmış, kullanılmış ve tüketilmiştir. Burada dünya yoksulları zengin olurken, onlar yoksul hale gelmişlerdir; dünyada ezilenler, zulme uğrayanlar güçlü hale gelirken, zalimler güçsüz ve zelil bir duruma düşmüşlerdir.
“Siz hepiniz maddi insanlarsınız, bir sürü eskimiş, ciddi, sert ilkeleriniz var…yeni, genç olan her şeye güvensizlikle, düşmanca, alayla bakıyorsunuz…”
Ezilenler, Fyodor Dostoyevski
İyi bayramlar.
Şimdi biliyorsunuz bizim esas bayram ezilenler iktidar olduğunda yaşanacak. Şimdilik bunlarla idare ediyoruz.