Fatma Nur Sarıkaya
@fadimenur_
Diş hekimi
Üniversite öğrencisi
1 Ağustos 2003
14 okur puanı
Nisan 2022 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Oysa toprak içinde bir süre daha kollarım, bacaklarım ve tğm bedenimle birlikte olabileceğim. Belki ölüme alışana dek. Ölüm içinde ölümü unutana dek.
Birdenbire çok yorulduğumu, taşıyamayacağım kadar yaşantı üstlendiğimi ölürcesine algıladım. Kitapsız, sanatçısız, tartışmasız bir yaşamın özlemi sardı benliğimi.
Artık giderek dünya insanları bana birer fabrika ürünü gibi görünüyor. Tabii bu çok sert bir yargı. İnsanları tanımadan önce kullanabilecek bir yargı.
Okur Takip Önerileri
Biz alışık değiliz ki böyle şeylere. Birisi bize biraz ilgi göstersin dünyamız şaşıyor.
Dedim galiba ben kendimi pek sevmiyorum. Sonra hayır dedim. Ben kendimi seviyorum fakat kendim gibi sevebileceğim insanlar olduğuna inancım kalmamış.
Eğer senin hayat dediğin şeyin hakkını şu uzun boylu garson veriyorsa buyrun ben sizi yalnız bırakayım. İnsanlar büyüdüklerinde önemli olma zorunluluğu hissediyor sanırım. Gençken bu o kadar önemli değil çünkü o yaşa kadar mücadele etme hakkın var.
Yerde yan yana duran iki taş vardı, ben onları ölü bir kuş sandım.
Öyle güçlü bi zırh ki "olduğu kadar". Her zaman ve her şeye, gerekli veya gereksiz söyleyiver gitsin.
Ama aynı çirkinliği ve küçülmeyi paylaştığımız sürece hiç rahatsız olmayacağımızı biliyordum. Dünyanın hiçbir yerinde aksini ispatlar bi durum yaşanmamıştır. Herhangi bi yerde insanlar aynı rezaleti paylaşabiliyorsa herkes mutludur.
Tarihi de anlamadık, grleceği de hayal edemedik. Katı olan her şey buharlaştı, tüm beklentilerimizi spekülasyonlar üzerine inşaa ettik.
Meğerse ağzımızın bir kenarıyla değil tüm vecheleriyle kahkaya atmaya muktedirmişiz.