Hayattan vazgeçmek ya da yürümeye devam etmek. Yolunu belirleyen seçimlerindir.
Vazgeçmeye inanan ama hayattan vazgeçmeyi anlamayan bir insan olarak şuna inanıyorum: Her koşulda yürümeye devam eden, her adımda daha da büyüyendir. Yürüdükçe yorulmak, yoruldukça düşmek, düştükçe acımak, yaralarını sarmak ve tekrar kalmak...
Hiçbir düşüş aynı değildir. İnsan, her düştüğünde farklı biridir.
Bir öncekinde bir sonrakinden daha zayıftır,ama güçlenir. bir sonrakinde bir öncekinden daha dirayetlidir, acının karşısında dikilir. Yüreğindeki kırıklardan içeri daha fazla bilgi, daha fazla güç, daha fazla umut damlatır.
Çünkü öğrenmiştir artık:
Kalp kırılsa da aslolan yürümektir, yürümeye devam ettiğin sürece yol hep güzeldir.