Ay ise yavaş yavaş aydınlanıyor, rengini durulayıp, harika bir görünüş alıyor. Açıldıkça güzelleşiyor. Ah, buna tutukluk değil aydınlık yakışıyor.
Şimdi o ışık saçıyor, sanki hiç derdi tasası olmamış gibi, âlemi aydınlatmakta.
Mutluluk dediğin tam su anda senin, Mutluluk üzerine yazamadığın eserin...
Mutlu anlarda hayale dalarak, Yitip gittim ılgımlar içinde ben... Mutluyum fikrine kapıldım ancak, Saadete daır şiir yazarken.
İncitse de uykusuz gecelerim, Çağırır benı bembeyaz bir ışık. Baht kuşu konmadı mı, bilmedim, Baht şırı yazarım hâlâ ben artık...
Tebessümüm güneşle gümüşlendi, Geçip gider güneşçe gamlı günler... Sade bildiğim benim dahi şimdi, Baylık değilmiş baht dediğin meğer...
Parıldasa ruhundaki yakutun, Eldekinin değeri yoktur zahir... Mutsuzlar çok düşünür mutluluğun, Mutluluk onu hiç düşünmemektir!..