"... İnsan üç günde nasıl unutur? Alıştık birbirimize," diyordu.
Hayatının bütün felâketleri, bazan bir torbayı bile yerinden kaldıramayacak kadar iradesiz olmasından geliyordu.
Kim bilir, kaç defa bu yollardan beraber geçtiler.
Sayfa 14Kitabı okuyor
"Bu insanlar böyle işte, diye düşündü, anlamıyorlar, babalar bile anlamıyorlar, onlara böyle lazım..."
Sayfa 54Kitabı okuyor
Şinasi ;sessiz , halûk , fevkalade terbiyeli , fıtraten asil bir çocuk ,büyük bir rikkatli kalbi var . Hissiyat-ı âliye sahibi , hem de bir kemençe çalıyor ,yakında en büyük esatize-i musikiye arasında ismi geçecek.Ben bu çocuğa meftunum doğrusu.
Ne büyük arzuyla istediği şeylerden ne küçük sebeplerle nefret ettiğini düşündü. Bu, onda ilk defa olmuş bir değişme değildi. Bu adeta şahsiyetini ören esaslı ruhi haletti. Hatta bunun bile değişebileceğini hissediyordu. Kaç defa babası onu maymun iştahlı kızım okşayarak tenkit etmişti.
"Bizim bizden daha büyük düşmanımız yoktur efendim."
Sayfa 120Kitabı okudu
“Daha iki üç ay evvel gördükleri bu yollardan senelerce geçmemiş gibiydiler.”
Sayfa 66Kitabı okuyor
"Para mara.. boş laf! Saadet başka şey,"
Sayfa 102Kitabı okudu
İnsanların yanında ise, kalabalıkta ise, gözyaşlarını kendi içine akıtarak ağlıyordu.
Sayfa 92Kitabı okudu
...bizde medeniyet fikri,bir kültür meselesi olarak anlaşılmaz. Hele kadınlar bunu bir fantezinin hududu içinde görüyorlar..
Kendi kendini aldatmak, başkalarını kandırmak kadar basit değildir ve insan kendi içindeki adaletten ürkmeye başlar.!
"Ben sustuğum zaman bile sen beni anlamalısın, hâlbuki söylüyorum, gene beni anlamıyorsun."
Sayfa 87Kitabı okudu
Peki, dedi, bekleriz o kadar... Mademki bu kadar bekledik, gene de bekleriz.
Sayfa 81Kitabı okudu
"Niçin, sen artık dünkü sen değilsin?"
Sayfa 69Kitabı okudu