Furkan Enes Eğlence
@feglence_
19 okur puanı
Haziran 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Bir kitap okudu
128 syf.
·
Puan vermedi
Don,2004 sonbaharında bir gün ciddi bir haberle geldi bana.Amerikan askerleri,emirlere ve askeri yasalara aldırmayarak Ebu Gureyb adlı bir Irak hapishanesinde Iraklı tutuklulara kötü davranıyor,şiddet uyguluyorlardı.Birden midem bulandı,hastalanır gibi oldum.Ülkemiz ya da askerlerimiz oraya bunun için gitmemişti.Suçlular askeri mahkemelerce cezalandırıldı ama Amerika’nın saygınlığı da ciddi darbe yedi.Ben bunu başkanlığımın kötü bir dönemi olarak gördüm.
Okur Takip Önerileri
Seçmenleri etkilemek için dini kullanan politikacılara ben de kuşkuyla bakardım.Halk içinde siyaset yaparken Metodist,Yahudi dini ya da Müslümanlara uygun bir yaklaşım sergilemeye inanmıyordum.Din konusunda özendirme yapmak bir hükümetin görevi değildi.Teksas eyalet valisi olarak din konusuna hiç girmemiştim ve kuşkusuz bir başkan olarak da yapmayacaktım bunu.
Başkanlık seçimlerinde aday olma fikri kafamda zamanla gelişmeye başladı.Aday olmamı isteyen,beni teşvik eden çok insan vardı;bunu bazıları ülke çıkarları,bazıları da yarışta kazanacağımız zaferi görmek için istiyordu. ”Sen bu yarışı kazanabilirsin,başkan olabilirsin.” sözünü çok duydum.Bunu duymak beni gururlandırıyordu elbette ama kararlarımı başkalarının kazanıp kazanmayacağım konusundaki düşüncelerine göre veremezdim.Temel soru,adaylığa hazır olup olmadığım,bu konuda ne hissettiğimdi.
Seçim akşamı geldi ve babam kazanamadı.Bill Clinton oyların yüzde 43’ünü aldı.Babam ise 37.4’te kaldı.George Bush’a gitmesi gereken milyonlarca oyu almasına rağmen,Ross Perot %18.9’da kaldı.Babam yenilgiyi her zamanki nezaketiyle doğal karşıladı.Hemen o akşam Bill’i arayıp kutladı,Amerikan tarihinin kurulması zor dostluklarından birisinin temelini attı.
1992’de Demokrat adayın Arkansas’tan Bill Clinton olduğu anlaşıldı.Clinton babamdan yirmi iki yaş daha genç ve ben de ondan altı hafta büyüktüm.Kampanya Amerikan siyasetinde bir jenerasyon değişikliği yaşandığını gösteriyordu.O güne kadar,Franklin Roosvelt’ten beri her başkan 2.Dünya Savaşı’na asker ya da komutan olarak katılmıştı.1992’de seçmenlerin büyük çoğunluğu gençler oluşturuyordu ve tabii onlar da kendi kuşaklarından birisini destekleyeceklerdi.Clinton babamın dış politikasını eleştirmeyecek kadar zeki bir adamdı.Ülkedeki ekonomik sıkıntının farkındaydı ve kampanyasını zayıf ekonomi üzerine oturttu.
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Furkan Enes Eğlence tekrar paylaştı.
Heyhât!
İnsan melek olsaydı, cihân cennet olurdu.
İki Reformasyon
Elbette,bazı yerlerde,sıradan Katolikler ve Protestanlar bir arada yaşıyor,hatta kiliseleri paylaşıyorlardı.Saksonya’da varılan anlaşma gereği,Katolikler kilisenin bol süslemeli ön kısmında Aşai Rabbani’yi idrak ederlerken,Lutherciler kendi ayinleri için kilisenin arka kısmındaki pek az süslenmiş kısmı kullanıyorlardı.Her iki tarafın da önemli kabul ettikleri bir Son Akşam Yemeği tablosu kilisenin iki kısmını birbirinden ayırıyordu.16.yüzyıl sonlarında Hollanda’daki bazı kentlerde,Reforme Hollanda dinine muhalif olanlar,Katolikler dahil,halkın gözünden bilinçli olarak gizlenmiş kiliselerde ibadet edebiliyorlardı.Dolayısıyla sıradan insanlar,dinsel ortodokslukta ısrar eden zorba hükümdarlara karşı bazen karşı koyarak,Reformasyon’dan hemen sonraki dönemde oluşan dinsel barışa büyük katkıda bulundular.
İki Reformasyon Esnasında Kültür
Protestan Reformasyon’u,kilise içindeki istismarlara karşı dinsel bir tepki olarak başladı ama Avrupa toplumundaki derin değişiklikleri de yansıtıyordu.Reformasyon,matbaanın icadını izlemekle kalmadı,ticaretin genişlemesini de izledi;ana ticaret yolları,reformun akış kanalları olarak işlev gördü.Hem Protestan hem de Katolik Reformasyonlar,dinsel inancın ve uygulamanın gündelik yaşam üzerinde muazzam etkiye sahip olduğu bir zamanda sanatı,mimarlığı,basım kültürünü,eğitimi,halk kültürünü ve aile yaşamını etkiledi.
İki Reformasyon
Ortaçağ teologları kâr amacıyla borç para vermeyi mahkum etmiş oldukları halde,Calvin,Luther’in aksine,sermaye oluşturan ve tüm toplumun refahını yükselten üretici borçlar ile tefecilik arasında ayrım yapıyordu.Bireye disiplin vermenin bir yolu olarak pişmanlık ve kefareti yeniden tanımlayan Calvin,kutsallığa erişme yolunda ortaklaşa,topluca disiplini vaaz ediyordu.Sonraki Calvinciler,ekonomik faaliyeti onaylayarak, ”ölçülü yaşama”nın yanı sıra zenginliği de Tanrı tarafından seçilmiş olmanın bir işareti sayıyorlardı.19.Yüzyıl sonuna doğru bu tutum, “Protestan ahlakı” olarak anılır oldu.
Bir kitabı okumaya başladı
