Daha vakit var diye
Yazmadığımız
Şiirlerdi
Kaldılar
Yüzümüzden gelip geçti
İlk gençliğin fener alayları
Yeniyetme arkadaş çetesi dağıldı artık
Büyümenin konaklama yerlerinde
Siyah Süt
"İçimin tünellerine girer girmez bir fener alıyorum elime. Buralar çok karışık. Kaç defa geldim. Gene de kayboluyorum."
Elif Şafak
İçimin tünellerine girer girmez bir fener alıyorum elime.Buralar çok karışık.Kaç defa geldim.Gene de hep kayboluyorum.
Sinağrit Baba
“Sinağrit ve mercanlar şehrinin göbeğinde şimdi tatlı tatlı sallanan on beş tane fener vardı. Öteki kovuklardan mercan balıkları çıkıyor, fenerlerden birine hücum ediyor, budalaca yakalanıyorlardı. Gözleri büyümüş bir halde yukarı çıkarken dönüp tekrar aşağıya kadar geliyor, yukarıdaki dünyayı görmeye bir türlü karar veremiyorlardı. Sinağrit Babaya büyüyen gözleriyle, “Bizi kurtar şu lanetlemeden” der gibi bakıyorlardı. Sinağrit Baba düşünüyordu. Gidip o yakamoz yapan ipe bir diş vurdu muydu, tamamdı. Ama hiçbirini kurtarmıyor, hareketsiz duruyordu. Sinağrit Baba onları kurtarmanın bu kadar kolay olduğunu biliyordu ama, bildiği bir şey daha vardı. O da ister su, ister kara, ister hava, ister boşluk, ister hayvan, ister nebat aleminde olsun, bir kişinin aklı ile hiçbir şeyin halledilemeyeceğini bilmesidir. Ancak bütün balıklar oltaya tutulan hemcinslerini kurtarmanın tek çaresinin koşup o yakamoz yapan ipi koparmak olduğunu akıl ettikleri zaman, bir hareketin bir neticesi ve faydası olabilirdi. Yoksa, gidip Sinağrit Baba oltayı kesmiş, biraz sonra Sinağrit Baba tutulduğu zaman kim kesecek? Kim akıl edecek yakamozu dişlemeyi?..”
(Sait Faik Abasıyanık, Sinağrit Baba)
Vurulup bırakılmış sokağa
Yüreğinde bir hançer
Kimseler tanımıyor onu
Nasıl da titriyor fener
Anam
Nasıl da titriyor fenercik
Sokakta!
Gün doğuyordu kimseler
Yansımıyordu kuru ayazda
Aralık kalan gözlerinde
Sokakta bırakılmış bir ölü işte
Yüreğinde bir hançer
Ve onu kimseler tanımıyor
Ezginin Günlüğü
Deniz Fenerine Yolculuk/Ona Dahil Olmak Güzel
Rüzgârı seven bitkiler gibiyim...
Denizi seven,ondan ayrılamayan,ona sarılan martılar gibi.
Uzaklara alışamayan ona durup durup bakan ,ama asla dolmayan bir kalp gibiyim.
Ben biraz rüzgara bitki,ben biraz denize fener ben biraz uzaklara ait gibiyim...
Meral Meri/Deniz Fenerine Yolculuk/Ona Dahil Olmak Güzel