İman, eylemin içgüdüsüdür.
Varlığımın bahçesinin çevresine, değme sur duvarından daha ürkütücü, neredeyse göğü tutan parmaklıklar diktim, bu sayede başkalarını rahatça hem görüp hem dışlayabiliyor, birer yabancı olarak kalmalarını sağlıyorum.
Benim yüzümden birinin üzülmüş olmasına üzülüyorum; beni bir tek bu üzüyor, hepsi bu.
" Ve insanlık üzerine kafa yormak o kadar, ama o kadar yararsız ki - sadece şimdiki zamanın arkeolojisi."
Her anlamda kendimden yoruldum.
Ta derinlerdeki en gizli köklerine kadar her şeye bıkkınlığımın rengini bulaştırdım.
Sayfa 71 - Zeplin Yayınları - 2. BaskıKitabı okuyor
Kendime varıyorum, ölüyüm, alacakaranlığım. Bir tek kendi mezarım var iç güzelliğiyle süsleyerek yontabileceğim.
Geçmişine bütün saygısını, geleceğe ise bütün inancını ya da umudunu yitirmiş bir kuşağa, daha doğrusu bu kuşağın bir parçasına aidim.
Şiir ne kadar soğuksa o kadar doğrudur.
Aynalarda gördüğüm suretim, hep ruhumun kollarına sığınırdı.
Sayfa 48Kitabı okuyor
Ömrüm boyunca, hayatımı ezen koşulların bazılarından kurtulmak istediğim, buna karşılık kendimi benzer başka koşullar tarafından kuşatılmış olarak bulduğum çok oldu...
Sayfa 48Kitabı okuyor