“İnsanlar çok yozlaştılar, dünyadan, yaratıklardan koptular.Ölüm korkusu bitirdi onları. Başlarını bu korkudan dolayı taştan taşa vuruyorlar. Vurdukça da tozutuyorlar. İnsanlar bir gün karınca oldukları gün, karıncalar gibi alçakgönüllü oldukları gün, birbirlerini yemedikleri gün kendilerini kurtaracaklar..."
zaten bütün yaratıklar görselerdi, duysalardı savaşı, bütün yaratıklar duyabilselerdi savaş çığlıklarını bu dünyada savaş olmazdı. savaşın iğrençliği bilinmeyen bir şeydir de.. savaşın kötülüğü saklanan bir şeydir de, yaratıklar onun için kabul ediyor bu savaşı.