Nice fırtınalar atlatmış dimdik yoluna devam edenlere selam olsun..
''Fırtına dindiğinde nasıl hayatta kaldığını, bunu nasıl atlattığını anlamayacaksın. Aslında, fırtınanın gerçekten dinip dinmediğinden emin olmayacaksın. Yalnız bir şeyden emin olacaksın. Fırtınadan çıktığında fırtınaya giren kişi olmayacaksın artık.''
Ve fırtına dindiğinde nasıl hayatta kaldığını, bunu nasıl atlattığını hatırlamayacaksın. Aslında, fırtınanın gerçekten dinip dinmediğinden emin olmayacaksın.
Ama şurası kesin. Fırtınadan çıktığında fırtınaya giren kişi olmayacaksın artık.
HARUKİ MURAKAMİ
Ve fırtına dindiğinde nasıl hayatta kaldığını, bunu nasıl atlattığını hatırlamayacaksın. Aslında, fırtınanın gerçekten dinip dinmediğinden emin olmayacaksın. Ama şurası kesin. Fırtınadan çıktığında fırtınaya giren kişi olmayacaksın artık. İşte fırtınanın esprisi tam olarak budur. 
Haruki Murakami
Ve fırtına dindiğinde nasıl hayatta kaldığını, bunu nasıl atlattığını hatırlamayacaksın. Aslında, fırtınanın gerçekten dinip dinmediğinden emin olmayacaksın. Ama şurası kesin. Fırtınadan çıktığında fırtınaya giren kişi olmayacaksın artık.
...Ve fırtına dindiğinde bunu nasıl yaptığını hatırlamayacaksın, nasıl hayatta kaldığını. Emin olamayacaksın, aslında, fırtına gerçekten dinmemiş de olsa. Ama şu kesin. Fırtınadan çıktığında fırtınaya giren kişi olmayacaksın artık. İşte fırtınanın esprisi tam olarak bu....
Haruki Murakami
KADER bazen yönleri değiştiren bir kum fırtınası gibidir. Sen yön değiştirirsin fakat kum fırtınası peşinden gelir. Tekrar yön değiştirirsin, ama fırtına yine seni bulur.
Tekrar ve tekrar böyle devam edersin, tıpkı şafaktan önce ölümle yapılan meymenetsiz bir dans gibi...
Neden? Çünkü fırtına uzak bir yerden sana doğru esen herhangi bir şey değil. Fırtına sensin! Senin içindeki bir şey. Bu yüzden yapman gereken şey kendini vermek, fırtınanın tam içine girmek. Kum girmemesi için gözlerini yummalı, kulaklarını tıkamalısın. Ve adım adım içine doğru yürümelisin.
Orada güneş yok, ay yok, yön yok, zaman algısı yok... Beyaz kum taneleri tıpkı unufak edilmiş kemikler gibi gökyüzüne yükseliyorlar, işte bu hayal etmen gereken şey.
Ve sen gerçekten bu şiddetli, metafizik, sembolik fırtınanın içine yürümek zorunda kalacaksın. Ne kadar metafizik ya da ne kadar sembolik olduğunun bir önemi yok, buna aldanma! Yine de binlerce tıraş bıçağı gibi etini parçalayacak. İnsanlar orada kanarlar, sen de kanayacaksın.
Ve fırtına dindiğinde bunu nasıl yaptığını hatırlamayacaksın, nasıl hayatta kaldığını. Emin olamayacaksın, aslında, fırtına gerçekten dinmemiş de olsa.
Ama şu kesin... Fırtınadan çıktığında fırtınaya giren kişi olmayacaksın artık!
HURAKI MURAKAMI
KADER ;
bazen yönleri değiştiren bir kum fırtınası gibidir.
Sen yön değiştirirsin fakat kum fırtınası yinede peşinden gelir.
Tekrar yön değiştirirsin, fırtına tıpkı şafaktan önce ölümle yapılan meymenetsiz bir dans gibi yine seni bulur.
Çünkü fırtına uzak bir yerden sana doğru esen herhangi bir şey değil.
Fırtına senin içindeki bir şeydir, fırtına sensin!
Bu yüzden fırtınadan kaçmak yerine fırtınanın tam içine girip kendini vermelisin.
Kum girmemesi için gözlerini yummalı, kulaklarını tıkamalısın.
Ve adım adım içine doğru yürümelisin.
Orada güneş yok, ay yok, yön yok, zaman algısı yok.
Ve fırtına dindiğinde nasıl hayatta kaldığını, bunu nasıl yaptığını hatırlamayacaksın.
Emin olamayacaksın.
Ama şu kesin;
“fırtınadan çıktığında fırtınaya giren kişi olmayacaksın artık...”
Ve fırtına dindiğinde nasıl hayatta kaldığını, bunu nasıl atlattığını hatırlamayacaksın. Aslında, fırtınanın gerçekten dinip dinmediğinden emin olmayacaksın. Ama şurası kesin. Fırtınadan çıktığında fırtınaya giren kişi olmayacaksın artık. İşte fırtınanın esprisi tam olarak budur.”
Haruki Murakami
Ve fırtına dindiğinde nasıl hayatta kaldığını, bunu nasıl atlattığını hatırlamayacaksın. Aslında, fırtınanın gerçekten dinip dinmediğinden emin olmayacaksın.
Ama şurası kesin.
Fırtınadan çıktığında fırtınaya giren kişi olmayacaksın artık.
Haruki Murakami