Çocukların duygularını eleştirmeden, baskılamadan, olduğu gibi kabul edecek bir yetişkine duyduğu ihtiyaç ise, neredeyse yemeğe duyduğu ihtiyaç kadar hayatidir.
Sayfa 53 - Hayy Kitap
Mevlânâ şöyle yorumlar
Her hayvanın kendine has bir İniltisi zikri ve tesbihi vardır ve bununla Rabbini zikreder ancak eşek sadece iki zamanda anırır. Biri şehveti kabardığı zaman diğeri aç kaldığı zaman.
Sayfa 83Kitabı okudu
Günümüz ailelerinin pek çoğu ise, çocuğunda var olanı 'normal' görerek, olmayanı oldurtma hırsına kapılmaktadır.
Her anne baba evladını davet ettiği dünyanın bizzat yaşayıcısı olmalıdır. Öğrendiği tüm hakikati önce kendi nefsinde uygulamalıdır. Zira çocuklarımızla aramızdaki muhabbet bağını bildiklarimizle değil, uygulamaya koyduklarımız sağlamlaştıracaktır.
"Ve öğüt veren olabilmek , öncesinde öğüdü yaşayan olmakla mümkün olacaktır."
Sayfa 22Kitabı okudu
Aile danışmanlarının kapısını çalan evli çiftlerin temelde yaşadığı problemler sevgi eksikliğinden değil, saygı noksanlığından kaynaklanır.
Zira insan yavaşladıkça duyumsayabilir.
Sayfa 38 - HayykitapKitabı okudu
Menkıbe odur ki, zamanın birinde bir adam büyük bir hastalığa yakalanır. Hastalığın şiddeti o kadar çoktur ki, ağrı ve sızı zat-ı muhteremi uyku uyutmayacak derecede sarsmaya başlar. Hastalığın devası için doktorun karşısına çıkan adama, doktor sorar
'Şikâyetiniz nedir?"
Ağrıdan inim inim inleyen adamın verdiği cevap asırlara ibret olacak cinstendir:
"Hasa! Ne şikâyeti, sadece ağrılarım var."
Sayfa 139Kitabı okudu
"Kibir gözü kör, kulağı sağır, kalbi taş edendir.
Vahyin, münafıklara ve müşriklere yakıştırdığı 'gözü olup görmemek, kulağı olup duymamak, kalbi olup hissetmemek,' tanımlarına insanı muhatap kılandır."
Bebek henüz annesini göremezken, kokusunu alır. Anne kokusunu, anne görüntüsünden ve sesinden çok önce kaydeder. Bu yüzdendir ki, annesinin kucağına, sinesine -yani kokusuna- yakın olduğunda huzur bulur ve sakinleşir.
Yazar sonrasında devam etti:
"Çocuklar ahsen-i takvimdir, duru ve temizdir.Oysa biz yetişkinler büyüdükçe günahla tanışır ve bozulmaya başlarız.İşte bu yüzden çocuklar bizlerden çok daha üsttedir.Ve yine bu yüzden bir çocuğun seviyesine inmek değil, çıkmak gerekir ."
Annelik fıtratıyla yaratılmış bir kisiye bu rol zor geliyorsa, muhakkak derinlerinde *kolayı zor kılan* bir yarası var demektir.
"Büyükler, Kur'an okumak için Ramazan'ı, Perşembe- Cuma gününü ya da cenazeleri beklerken; küçüklerin kaderine de yaz tatillerine ve camilere hapsolmuş bir Kur'an algısı düşer. Hayatını 'Kur'an'ca yaşasın' duasının yerini, 'ardımızdan bir okuyanımız olsun' temennisi alır."
