Severek okuduğum ütopik bir eser. Yaşar Kemal'in satır aralarında okuyucularına verdiği mesajlar çok anlamlı.
Özellikle de diline sahip çıkmanın bir yerde benliğini korumak olduğunu öyle güzel anlatmış ki. "Karıncaların kellelerini kesmektense, dillerini kesmek daha doğrudur. Ancak bu şekilde unutabilirler kendilerini."
Dünya malı biriktirmenin hiç doymamanın bir hastalık olduğunu anlatmış.
" ... bu filler, hüdhüdler biriktirme deliliğine tutulmuşlar. Bir oburluk, bir görmemişlik. Böylesi doymaz yaratıkları şimdiye kadar öteki yaratıklar hiç görmemişlerdi. "
Umudun önemine değinmiş Yaşar Kemal. "Umutsuzluk tutsaklığın gıdasıdır. Umutsuzluk köleliğin anasıdır. Umutsuzluk yüreğin yıkımıdır. "
Birliği, beraberliği anlatmış. Birliği ve beraberliği sağlayan şeyin sevgi olduğuna değinmiş.
"Hiçbir kırmızı sakalın birbirini sevmesine fırsat vermeyeceksiniz. Bunlar birbirini sevmeye başladılar mı, sevginin olduğu yerde bireycilik barınamaz, korku, aşağılama barınamaz, zinhar sevgiye izin vermeyeceksiniz. Bunlara birbirini sevdirmeyeceksiniz."
Güç ile haklılık arasındaki ilişkiyi Filler Sultanı ile karıncalar arasında geçen olaylarda akıcı bir dille sunuyor kitap bize.
Okurken benim burda yazdıklarımdan daha fazlası dikkatinizi çekecek. Kesinlikle okumanızı tavsiye ediyorum. İyi okumalar...