Sabretmek, yutmak istedim, ama dayanamadım. Sofradan kalktım, herkesin önünde, "Kusuruma bakma Foma Fomiç! Seni iyi terbiye görmüş bir adam sanmakla hata etmişim dostum," dedim." Meğer sen de, bizim gibi domuzun biriymişsin!" Bu sözleri söyledikten sonra odadan çıktım. Tam o sırada sofraya puding geliyordu, içimden, "Pudinginiz de sizin olsun!.." dedim.
Soruya bakın bayım! Bunun nükteye benzer tarafı var mı yani Akıllı uslu, "Tanrı'nın işi bu Foma Fomiç. Kimi şişman, kimi de zayıf olur. Biz ölümlü kişiler. Ulu Tanrı'ya nasıl karşı geliriz?" dedim. Gayet akıllıca söz, değil mi? "Hayır," dedi. "Senin beş yüz kölen var. Ekmek elden, su gölden ömür sürüyorsun. Vatana
faydalı bir şey yaptığın var mı? Çalışacağın yerde evde oturup akordeon çalıyorsun."
Öte yandan iki kafadar, generalin karısıyla Foma Fomiç, dayımın çocuklarının zavallı, savunmasız mürebbiyesini dehşetli sıkıştırıyorlar, evden atmaya çalışıyorlarmış. Besbelli, albayın ona âşık olacağından korkarak, yahut da artık olduğu için... Bu son sözler beni hayrete düşürmüştü.
Artık kime laf sokuyorsa :)
Bazı söylentilere göre de, bir zamanlar Moskova'da edebiyatla uğraşıyormuş. Bunun şaşılacak bir tarafı da yok: Foma Fomiç'in kara cahilliği edebi çalışmalarına elbette engel olamazdı.
Sayfa 7Kitabı okudu