Doğduğumuzda saf, katıksız, kusursuz bir elmas olarak dünyaya gelir ve hayatımız boyunca bunun üzerine bir yığın duygusal 'pislik' yığıp, doğal parlaklığını ve ışıltısını gizleriz. Sonra parlak ve beğenilir olsun diye üzerini yaldızlarız. Tek yaptığımız bir yığın zırvanın üstüne sert cilalı bir kaplama geçirmektir. Ama bunu dünyaya 'ben buyum ' diyerek sunduğumuzda neden kimse 'almadı' diye düşünürüz.
Sonra bir gün, eğer çok şanslıysak , bir lütufla veya dönüştürücü bir seminer, kitap, kriz, hastalık ya da hayatın başka türlü bir hediyesi sayesinde, bu kırılgan yüzeyi çatlatıp kıracak kadar büyük bir kısmete sahip olabiliriz. Sonra bir süre sanki tek yaptığımızın bu kahverengi maddeyi küremek olduğunu sanarız. Fakat sonunda , hepsinin altında, her zaman orada olan paha biçilmez, parlak, bozulmamış, saf ve nefis güzellikteki elması gün ışığına çıkartırız.
