Yine aklıma babam düştü. Sanki bir an olsun aklımdan çıkarabiliyormuşum gibi... Çocuk iken babam ile sohbetlerimizi, oynadığımız oyunları, elinden tutup dışarıda birlikte yürüdüğümüz anları, akşam eve gelince kucağına oturup bıyıklarıyla oynadığım zamanları özlüyorum. Hem de öyle özlüyorum ki... Bir erkeğin gözünden yaş dökülmez, der bazıları ama babamı her hatırladığımda gözlerimden sicim gibi boşalan yaşlara engel olamıyorum.