Ferhat Aktepe
@frht49
Bir kitabı okurken geçen iki saatin,
ömrümün birçok senelerinden daha dolu,
daha ehemmiyetli olduğunu fark edince insan hayatının ürkütücü hiçliğini düşünür ve yeis içinde kalırdım.
(Sabahattin Ali)
Lisans
28 Ocak
121 okur puanı
Mayıs 2014 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Dünyanın acı bir tadı vardı. Eziyetti yaşamak.
Hiçbir şey öğrenilemeyeceğini öğrenmek için hayli zaman harcadım ve harcıyorum.
şimdiye kadar öğrendiğim tek şey, hiçbir şey öğrenemeyeceğim oldu.
Okur Takip Önerileri
Istıraptı yaşam, ıstırapla doluydu dünya.
Dünya iyi mi, kötü mü, dünyada yaşamak çile midir, sevinç mi?
“Peki ama, nedir senin öğretilerden ve öğretmenlerden öğrenmek istediğin ve sana öğretmenlik edenlerin bir türlü sana öğretemediği?”
Kendi kendime öğretmenlik yapacak, kendi kendimin öğrencisi olacak, kendimi tanımaya, Siddhartha’nın gizini tanıyıp öğrenmeye çalışacağım.
Güzeldi dünya, renkliydi, garip ve gizemliydi!
ne kadar yalnız olduğunu görünce küçük bir hayvan gibi, bir kuş ya da bir tavşan gibi içinin ürperdiğini hissetti.
Artık kendi kendini yaşamaktı ona düşen.
Sevgi avuç açıp dilenilebilir, para pulla satın alınabilir, armağan olarak sunulabilir sana, sokakta bulunabilir, ama haydutlukla ele geçirilemez.
Yazmak iyidir, ama düşünmek daha iyi; akıllılık iyidir, ama sabretmek daha iyi.
onu cezbedecek, onu sevindirip avutacak hiçbir şey dünyada yoktu artık.
Bundan böyle kendi kendisiyle hiçbir alıp vereceği olmamasını, huzura kavuşmayı, ölüp gitmeyi yürekten arzuluyordu.