Bir Kıvılcımla...
Bir kıvılcımla
Başlar yangınlar
Alev alev olur ortalık
Sarar dört bir yanı
Beyaz dumanlar
Sonra durulur
Söner ateş.
Bir bakmışsın
Devrim olmuş
İşte o kıvılcımdan
O devrimi
Başlatan
Ve o umuttur
İnsanı
Yaşatan.
Eylül 2019
Kara bir gülle gibi içim
Ağır
Kasvetli
Soğuk.
Konuşmak istiyorum
Sesim boğuk
Soluğum donuk.
Nasıl günlerden geçiyoruz
Kin, nefret
Oluk oluk.
Umut kuyuya düşmüş
Kim çıkartacak
Belli değil
Güneş hani güneş gibi
Doğardı ya.
Öyle değil artık
Soluk...
Aç kalmasının tek bir nedeni vardı: bedeninin sesini duymak. Açken nabzını çok daha rahat sayabilmek. Bedeninin ve ruhunun farklı iki unsur olduğunu anlamak, böylece bir kez daha insanlığından bedeni yoluyla nefret etmek...