“.. boş vakitlerinde ili bir baştan öbür başa dolaşıp gözyaşları içinde, kendisini terk eden Adelaida İvanovna’dan sağa sola dert yanıyordu. O sıralarda, evlilik hayatıyla ilgili, bir erkeğin anlatması hiç yakışık almayan bazı sırları açıklıyordu. Zaten herkese karısının hakaretine uğramış gülünç bir koca olarak görünüp, bunu ballandıra ballandıra anlatmaktan neredeyse zevk duyuyor, böbürleniyordu. ‘Kederinize rağmen sanki rütbe kazanmış bir haliniz var, Fyodor Pavloviç!’ diye takılanlar oluyordu. Hatta çoğu, yeni girdiği soytarı kalıbının onu sevindirdiğini, durumundaki gülünçlüğün bile bile farkına varmadığını söylüyordu. Ama kim bilir, belki de saflığından böyle davranıyordu.”
Sayfa 6 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
“Müstafi teğmen Bay Karamazov, babanız Fedor Pavloviç Karamazov’u bu gece öldürmekle suçlandığınızı size bildirmek zorundayım.”
