Fyodor Pavloviç dün doğru söyledi: Rus ulusu dayak ister.
Sayfa 298 - Türkiye İş Bankası, SmerdyakovKitabı okudu
Fyodor Pavloviç’in epey, yüzden
fazla kitabı vardı, ama kimse onun birini bile eline aldığını görmemişti.
Doktor, ertesi sabah otopsi yapmak için Fyodor Pavloviç’in evinde kalmıştı.
Aslında onu en çok hasta uşak Smerdyakov’un hali ilgilendirmişti. Yola çıkan arkadaşlarına, “Bu derece şiddetli, iki gün üst üste gelen sürekli sara nöbetlerine az rastlanır;
bilim açısından ilginç bir vaka!” diye heyecanla tekrarlıyordu.
Onlar da gülerek, buluşundan ötürü kutladılar onu. Savcıyla Sorgu Yargıcı doktorun kesin bir tavırla, Smerdyakov’un sabahı çıkaramayacağını eklediğini çok iyi hatırlıyorlardı.
Memur pek sevindi, tabancaları ona temelli satması için kandırmaya uğraştı, ama Mitya razı olmadı. Adam on rubleyi verirken hiç faiz almayacağını söyledi. Dostça ayrıldılar. Mitya acele ediyordu. Fyodor Pavloviç’in arka bahçedeki kameriyesine koştu, bir an önce Smerdyakov’u çağıracaktı. Ama bu sırada şöyle bir şey oldu: çok daha sonra söz açılacak bir olaydan üç dört saat önce Mitya’da metelik yok iken, en sevdiği eşyasını on ruble karşılığında rehine bırakırken üç saat sonra eline birdenbire binler geçti… Ama henüz bunları anlatmanın sırası gelmedi.
Gerçi kendisi de, çocukları da deli, ama Fyodor Pavloviç dün doğru söyledi: Rus ulusu dayak ister.
Hepimiz birer Fyodor Pavloviç’iz...