Bu görüşmeden beri yarı felsefi bir inanca sahibim: Toplum bireyin kendisinden ibaret değil de nedir?
Toplumun bireyden ibaret olduğunun farkına vardıktan sonra, kendi isteğime göre hareket etmek benim için kolaylaştı.
Minicik odama tıkılı halde, günlerimi yarım akıllı gibi sürekli battaniyenin altında kıvrılmış eski dergileri okuyarak ve hem içkisiz hem sigarasız geçirmekten artık kendimi öldürecek enerjim bile kalmamıştı.
"Toplumdan dışlanmak" İnsan toplumunda bu ifade başarısız, acınası kişiler hakkında kullanılıyor. Kendimi bildim bileli "toplumdan dışlanmış" gibi hissediyorum.
İnsanlarla etkileşimin amansız, huzur kaçırıcı garipliğine katlanamadığım ve bu da beni dehşete düşürdüğü için farkına varmadan başarılı bir soytarıya dönüşmüş tek kelime bile doğru söyleyemeyen bir çocuk olup çıkmıştım.