Gözde Turan
@galateiaokuyorr
14 okur puanı
Ekim 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
“Vakanın seni çok alakalandırdığını görüyorum. Benden öğrenemeyeceğin çok şeyler var ki onları da burada okursun. Fikret, kalemini kalbinin kanına batırıp bütün acılarını bu sayfalara yazmıştır.”
“Heyecan duymayan bir kalp ölmüş değil midir?”
Bir kitabı okumaya başladı
Okur Takip Önerileri
“Casusluk, masum insanların oynayacağı bir oyun değildir. Ellerin kirlenmeden, çömlek yapamazsın, unutma!…”
Kafamın içindeki dünyayı, dışarıya da yansıtmam iyi olacaktı.
Hiç aklına gelmeyen, senin cevabın olabilir…”
Bir zamanlar bu topraklarda hayatın bütün renkleri ve coşkusuyla yaşandığını haykırırlar sessizce.
Bir kitabı okumaya başladı
“Senin güneşin hüzünlü Zeze. Yağmur yerine gözyaşlarıyla kuşatılmış bir güneş. Sahip olduğu gücü, yeteneklerini henüz kavrayamamış bir güneş. Senin bütün anlarını henüz güzelleştirmemiş bir güneş. Küçük, biraz mızmız bir güneş.”
“Daha da büyük, başka bir güneşten bahsediyorum. Her birimizin yüreğinde Doğan güneşten. Umutlarımızın güneşinden. Düşlerimiz uyansın diye göğsümüzde uyandırdığımız güneşten.”
Derler ki insanın yüreği acımazmış, ama benimki acıyordu.
“Unut Zeze, bir faydası yok. Yavaş yavaş unutacak, unutacaksın, ileride hatırladığında her şey o kadar uzak gelecek ki acı duymayacaksın.”
“Canım Zeze, bu dünyada herkesin bir kaderi var. Sana baştan her şeyi bilerek geldim.”
Karşıma çıkan insanlar nasıl da hiçbir şeye aldırış etmeden, keyifle başlarını sallıyorlardı, sanki hayatın içinde âdeta bir balo salonunda salınıyor gibiydiler! Karşılaştığım bakışların hiç birinde hüzünden eser yoktu, aynı şekilde hiçbir omuzda da hiçbir yük…Hatta bu huzur dolu gönüllerde belki de hiçbir bulanık düşünce ya da gizli bir acı bile bulunmuyordu. Ve ben bu genç ve yeni yeni filizlenmeye başlamış insanların arasında yürüyordum. Oysa mutluluğun ne demek olduğunu çoktan unutmuştum.
Bana asla zarar vermeyecek, başkalarının kötü davranmasına da meydan bırakmayacak birinin yanında olduğum için mutluydum. Ruhumdaki yalnızlığı ilk fark eden öğretmenimdi peder. Gözlerinden hüzün ve kayıtsızlık okunan, kimselerin anlamadığı o küçük çocuğun hüznünü ilk keşfedendi. On bir yaşımda verdiğim bütün mücadeleleri bilirdi. Bakılıp büyütülsün diye oğlu olmayan bir zenginin yanına verilmiş yoksul bir çocuğun öyküsüydü bu. Güneşin,özgürlüğün, yaramazlıkların efendisi bir sokak çocuğunun yeni bir ailenin içinde yersiz yurtsuz kalmasının, bir daha geri gelmemek üzere kayboluşunun, görmezden gelinmesinin, unutulmasının öyküsü.