Konuşacak bir kelime bulamamak, öfkelenmemek, kızmamak, sadece kırılmak ne kadar da soğuk bir içsel hal yaratıp ilişkilerimizde bizi kaçış noktasına götürüyor. Halbuki birlikte düşüp birlikte kalkmak tek bir yaşam üzerine 2 kişi birlikte çalışarak inşa etmek daha kolay değil mi? Bu kadar kaçış neden ? Sevgisizlik mi modern çağın getirdiği bireysellik duyguları mı. İlişkiler havuz problemleri gibi 1 musluk havuzu 1 günde doldurursa 2 musluk yarım günde bunu görmemek bu kadar zor olmamalı. Biraz ince düşünce, biraz çaba, biraz sevgi..
Büktü önüne başını çiçekler,
Solmaya çalan çürümüş bir meyve edasında.
Biraz su verince yeşerir mi ki ?
Kararttı diye yapraklarını,umudu tamamen kesmeli mi ?
Galip Batın Karkın