Bazı çocuklar mısır patlağı gibidir: Her şeyi yüksek enerji patlamalarıyla ve aktiviteleriyle yaparlar. Onlara bir şey olduğunda bu yeni ve mükemmel fikri ortaya koymak için büyük bir çoşku yaşarlar...Bazı çocuklar ise pekmez gibidir ve ancak bir yerden başka bir yere dökülebilir... Bazı çocuklar ise mantara benzer, bir gecede ortaya çıkar. Diğer çocuklar ise orkideler gibidir, onların açılması yedi ila on iki yıl sürer. Etkili bir oyun terapisti; orkideleri bekleyebilen, mantarlara karşı sabırlı olabilen kişidir. Her çocuğun hayatın yaşanması ve problemlerin çözümü konusunda kendine has bir yaklaşımı vardır.
7 yaşındaki Haley bir resim çizer, yüzünde kocaman bir gülümsemeyle oyun terapistine döner ve "Sence resmim güzel mi? " diye sorar. Oyun terapisti "Aa, çok güzel." diye över. Övgü değerlendirmeleri dış değerlendirmeye dayalıdır, dış güçlendirme isteyen çocuklarda iç motivasyondan ziyade dış motivasyon gelişimini teşvik eder. Değerlendirme iki ucu keskin bir kılıçtır. Terapist bir resmi güzel olarak değerlendirme gücüne sahipse o zaman resmi çirkin olarak değerlendirme gücüne de sahiptir. Haley'in korkusu, terapistin bir dahaki sefer resminin çirkin olduğunu düşünmesi olabilir; o nedenle kendini özgür ya da yaratıcı hissetmez. Engellendiğini hisseder. Haley'in resmiyle ilgili yargılar Haley'e bırakılmalıdır.
Çocuğun resmi karşısında "Aa, çok güzel" yanıtı çocuğu görmezden gelir ve tabloyu över. Övgü çocukların bağımlılığını arttırır, dışsal gelişimini teşvik eder ancak yaratıcılığı engeller ve daha düşük özsaygı ile sonuçlanır. "Aa, çok güzel" yanıtı Haley'in yüz ifadesiyle kurduğu iletişimi görmezden gelir. Terapist, "Resminle gurur duyuyorsun" veya "Resmini beğeniyorsun" gibi duyduklarına yanıt vererek çocuğa odaklanmayı sürdürebilir. Bu yanıt Haley'in duygularını yansıtır, Haley'in kendi içsel tepkilerime güvenmesine yardımcı olur ve içsel motivasyonunun gelisimini kolaylaştırır.