1930'lar... Onca savaş ve katliam... İhanetin bin türlüsü, kalleşlik, kepazelik ve sefillik... Gel de sevgi yoksunu ve insanlık bezgini olma şimdi!
Sayfa 560
Giyotin giderken bile aylımı unuttum diye ayarlamaya kalkabilirdi annem beni. Annem beni dünyanın selim bir yer olduğuna ve beni dünyaya getirmekte haklı olduğuna inandırmak için hiçbir fırsatı kaçırmazdı.
Sayfa 186 - YKY, 25.BaskıKitabı okuyacak
Garibanlar asla, ya da neredeyse asla sormazlar, katlandıkları şeylerin nedenini, niçinini. Birbirlerinden nefret etmekle yetinirler, o kadar.
Sayfa 166 - YKY, 25.BaskıKitabı okuyacak
İnsanlar bir komediden diğerine sürüklenir.
Sizin evden son çıkışınızdan bu yana hayat bayağı pahalılaştı!…
"Öyle, büsbütün korkağım, Lola, savaşı ve içinde ne varsa hepsini reddediyorum... Ben savaş var diye üzülmüyorum... Ben kaderime razı olmuyorum... Ben bu konuda sızlanıp durmuyorum... Onu olduğu gibi reddediyorum, içindeki insanlarla birlikte, onlarla, onunla hiçbir alışverişim olsun istemiyorum. İsterlerse dokuz yüz doksan beş milyon kişi olsunlar ve ben tek başıma kalayım, yine de haksız olan onlar, Lola, haklı olan da benim, çünkü ne istediğini bilen bir tek ben varım: ben artık ölmek istemiyorum."
— Gerçekten deli olduğunuz doğru mu, Ferdinand? diye sordu bana, bir Perşembe günü.
— Öyleyim! diye itiraf ettim.
— O halde, burada sizi tedavi edecekler, değil mi?
— Korkunun tedavisi yoktur, Lola.
"insanda düş gücü yoksa, ölmek fazla dert değildir, ama varsa da o zaman ölüm fazlasıyla derttir.
Sayfa 34Kitabı okuyor
Yarın, onlar için de çok uzaktı, fazla bir anlamı yoktu, böyle bir yarının. Hepimiz için söz konusu olan, özünde bir saat daha yaşamaktı, üstelik, her şeyin cinayete indirgendiği bir dünyada, tek bir saat bile başlı başına bir olguydu.
Beyin mi dediniz, ondan daha zorbası yoktur.
Top, onlar için gürültüden ibaretti. İşte bu yüzden savaşlar sürüp gidebiliyor. O savaşın içindekiler bile, savaşırken onu imgeleyemiyorlar. Karınlarına kurşunu yemişken bile yoldan geçerken “hâlâ işe yarar” buldukları eski sandaletleri yerden toplamaya devam edebilirlerdi. Çayırda yan yatmış koyun da böyledir işte, bir yandan can çekişir bir yandan otlanmaya devam eder.
O zamanlar çocuktum, korkutuyordu beni hapishane. Çünkü o zamanlar daha insanları tanımamıştım. Artık asla onların laflarına, düşüncelerine kanmayacağım. Asıl korkulması gereken insanlardır, sadece onlar, daima.
Bir yolculuktur yaşamımız
Kışın ve Gecenin içinde
Kendimize bir geçit ararız
Tümüyle ışıltısız Gökyüzünde.
İsviçre Muhafız Alayı Şarkısı 1793
Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
Gerçekten tam olarak ne istiyorsanız onu yapıyorsunuz değil mi? Önemli olan bu…
Hâlâ yeni yolculuklar peşinde misin yani?