Dur öyleyse, konuş kendinle
Vaktidir, gülmenin
Eğer ki değişmiyorsa gözlerindeki karanlık
Lanet sarmıştır tüm renkleri.
Bir annenin rahmini süsledin sen
Peşini bırakır mı sandın ademin oğulları.
Adem sapkınlığa düştü diye
Suçlu neden havvalar olsun ki; dedin
Gençliğinin en ihtişamlı zamanında
Kendini yenilmez sandın,
Savurdun tüm güzelliğini kurak gönüllere
Ödünç verilmiştir oysa güzellik bilmedin.
Aldatmadır insanın kendine olan sevgisi
Miras bırakmak içindir, tüm çaba o güzelliği
Ama korkunç gerçek yaşamın kendisidir
Vakti gelince çağırır sonsuzluk.
Her işin, her olayın, her durumun ötesinde; her bağırışın, her sözün ardında bazen öyle karmaşık durumlar mevcuttur ki onların idrak edilmesi çok zordur.Bu nedenledir ki asla yüzeysel düşünmeyelim ve anlamadan, idrak etmeden kimseyi yargılamaya kalkmayalım.
Hesap ödeme konusunda hevesli olanlar, cepleri parayla dolu olduğu için değil dostluk ve
lâfı güzafmış
Varsa yoksa sen
Nede suçluymuşsun vay
Hakkında söylenen bir çok hikayeler var
o bulutun üstünde ki köşk Galiba seninmiş
Hayatımın son nefesini çalanda senin gibi biriymiş
O hikayede ki kız, kısa boylu 1, 57
Kalbimden duyduğum kadarıyla Pekde suçlu biriymiş
Neyse ne canım, bundan sana ne sanki
Köşkün çok güzel ben olsam ordan çıkmam inanki
Yine
MUCİZE . TÂ-HÂ SÛRESİ . VE ANLAMI .
1. Tâ-Hâ.
2. Mâ enzelnâ ‘aleyke-lkur-âne liteşkâ.
3. İllâ teżkiraten limen yaḣşâ.
4. Tenzîlen mimmen ḣaleka-l-arda ve-ssemâvâti-l’ulâ.
5. Errahmânu ‘alâ-l’arşi-stevâ.
6. Lehu mâ fî-ssemâvâti vemâ fî-l-ardi vemâ beynehumâ vemâ tahte-śśerâ.
7. Ve-in techer bilkavli fe-innehu ya’lemu-ssirra veaḣfâ.
8. (A)llâhu lâ ilâhe illâ hu(ve)(s)