Nikolay Vasilyeviç Gogol tarafından yazılan bu klasik, içerdiği değerler ve kullanılan yazı diliyle etkisini günümüze kadar korumayı başardı. Öyle ki, tiyatro oyunu olarak bile kapalı gişe sergileniyor. Bu öyküde ilk dikkatimi çeken şey Gogol'un muazzam tespitleri ve gözlemleri oldu. Buna ek olarak betimlemeleriyle de güldürdü. İş yaşamındaki ve insanlarkn yaptığı evliliklerdeki eşitsizliği, adaletsizliği, sınıf farkını oldukça başarılı bir şekilde gözler önüne seriyor.
Bu öykümüzde ana kahramanımız Aksenti Ivanov, Gogol onun ağzından anlatıyor. Soylu bir aileden gelen Ivanov, kalem memuru... Ivanov, işi ve evi arasında bir yaşam sürerken; hayatını da günlüğe aktarıyor. Devlet müdürünün yanından asla ayrılmayan Ivanov, hep zengin ve mevkii sahibi olmak istemektedir. Bu ziyaretlerindr müdürün kızı Sofi ile tanışır ve aşık olur. Bu aşk, onun için bir kırılma noktasıdır; Ivanov'da şizofreni hastalığı başlar. Köpeklerin konuştuğunu sanması, hastalığının etkisindendir.
Bir gün gazete okurken; İspanya Kralı'nın tahtından feragat ettiğini öğrenir. Bu andan itibaren yine şizofreni etkisindedir ve kendini İspanya Kralı olarak ilan eder. Bu güçlü mevkii ile Sofi' yle evlenebileceğini düşünür.Şizofrenisi hızla ilerlemektedir. Oyununu da izlemeniz gereken önemli bir klasik
K. 'ya ithaftır.
Eskiden her şey daha yavaş değişirdi sanki. Türkiye’nin en zengin beş ailesini alakalı alakasız kime sorsanız; Koç, Sabancı, Eczacıbaşı, Yaşar, Çavuşoğlu ya da Ercan ailesi derdi. Ben bu tür gereksiz bilgileri iyi bilirdim. "Komprador burjuvaziye" hem kızar hem onları
