“Gündelik hayatın bize sunduğu seçenekler eşliğinde dans ediyoruz. Bu seçenekler, gitarın telleri gibi. Onlara dokunduğunuzda hoş bir ses elde ediyorsunuz. Uyumlu bir ses. Ama bu gitara bir tel daha eklediğinizi düşünün. On tel, yüz tel, bin tel, bir milyon daha; çünkü eklediğiniz teller, bölünerek çoğalıyorlar!”
Sayfa 795 - Altın KitaplarKitabı okudu
O kadar canım yanıyor ki anlatamam,yani nasıl desem şu cümleleri yazarken gözlerimden kan akıyor elerin titriyor ve cümle kuramıyorum belki acılarımı dindirecek bir meşgale bulmaya çalışıyorum engel çıkıyor spora başlamak istedim sağlık raporu yüzünden kimse almıyor,belki futbola ilgilenirim dedim oynadıkça unuturum dedim olmadı yine sağlık raporu,sonra masa tenisi dedim heycan ve yine sağlık raporu sonra çizime verdim kendimi yetenek yok,sonra dedim.bu sefer birşey bulacağım dedim düşünmeye başladım nasıl kendimi motive edebilirim herşeyi azda olsa unutabilirim gitara başladım ama yine olmadı sonra şarkı söylemeye başladım türkü baktım oluyor devam ediyor güzel ama söyledikçe ağlıyorum sol tarafıma acayip sancilar giriyor nefes darlığım olduğu için hemen kısıtlıyor sesim baya baya hiçbirşey yapamadım benim hayatımı hayalerimi bir enkaza dönüştüren çevremde tek bir insanın bile beni sevmemesi hep sağlık sorunlarım oldu "b-ben geber cümlelerini bile duydum" aklıma geldikçe ağlıyorum ağlıyorum ağlıyorum her gece ağlıyorum nefesim kesiliyor nefes alamıyorum,bazen geç saatlerde dışarı çıkıyorum gece 3 4 arası ses aileme gitmesin diye sesiz bir şekilde çok canım yanıyor cokkkkkkkkk 🌼
Gündelikçi kadınların da regl dönemleri vardır hanımefendiler ve beyefendiler! Evlerinizi temizlerken gün boyu, suratım bir parça asık oluyorsa mazur görünüz lütfen. Mesela üniversite çağındaki çocuklarınıza, “yatağını toplama, gündelikçi halleder” demeniz beni nasıl rencide ediyor bilemezsiniz. Yorgunluktan ölecek duruma geldiğimde, “hem parasını
Tələbəlik illəri
Qazaxıstan universitetlərindən birinin qəzetində çalışan bir tanışımın vasitəsi ilə gənc müəllim və tələbələrlə münasibətim yarandı. Universitet qəzeti deyərkən çox da qeyri-ciddi bir mətbu orqanı ağlınıza gətirməyin. Əməlli-başlı redaksiya heyəti, ofis, normal yazılar, işgüzar mühit... Tələbələrin təşkil etdikləri məclislərdə, tədbirlərdə,
Xoşbəxt olmağın sirri nədədir?
İş insanın cövhəridir. İndi deyəcəksiz ki, bunu bilirdik. Amma ürəyimdən belə başlamaq gəldi. Kim nə deyir, desin, iş, doğrudan da, insanın cövhəridir.
Məncə, insanın xoşbəxt olmağı üçün birinci səbəb onun işini sevməyidir. Əgər işini sevirsənsə, deməli, xoşbəxtsən. Dünyada heç bir böyük iş ehtirassız görülə bilməz. Gördüyün işə inanmasan,
Ne kitaplar beni ağulasın diye yazdım,
Ne de zambak peşinde koşan;
Acemi çaylaklar için!
Ayı ve suyu dileyen
Basit kişiler için yazdım:
Düzen isteyen, ekmek ve şarap isteyen
Alet ve gitara isteyen
Basit halklar için
Halk için yazdım,
Şiirimi köylü gözleriyle okuyamayan.
Yaşantımı zehir zıkkım eden hava
Ve bir satır, kulaklarına ulaşacak bir gün:
İşte o zaman,
Başını kaldıracak basit emekçi
Ve taşlarla dövüşen madenci gülümseyecek
Alnını kaldıracak kürek işçisi
Ve şahane balığın pırıltısını daha iyi görecek
Balıkçı;
Ve elleri tutuşacak
Ve biraz yıkanınca
Kokulu sabunlar içindeki çarkçı
Bakakalacaklar şiirlerime
“Belki bir arkadaştı” diyecekler
Yavuz Çetin dinleyin, kitap gibi adamdır kendileri. Sonuç olarak kitapla alakalı bi gönderi. Kahve fotoğrafı gibi, gitara bakınca da akla Yavuz Çetin geliyor.. onu hatırlayınca da bir nevi hayattan bıkmış Dostoyevski kavramanı geliyor insanın aklına. Mevzu ben değilim, sigara hiç değil. Mevzu gitar ve kitap fiyatlarının artması.
Suan kemani birakip elektronik gitara gecsem mi gecmesem mi derdindeyim.
Hangi müzik aletini çalmak isterdiniz?
Çello istiyodum da kursu uzak diye göndermediler beni gitara kaldım ssijdjd